Εκτός από τις καιρικές αλκυονίδες, στα μέσα Ιανουαρίου, έχουμε και τις… αγροτικές αλκυονίδες. Και για μεν τη φύση οι αλκυονίδες είναι η περίοδος που η ένταση του καιρού καλμάρει, για δε το αγροτικό κίνημα είναι η περίοδος έντασης των κινητοποιήσεων.
Η περίοδος που οι αγρότες προβάλλουν αιτήματα για να διευκολύνουν τη δουλειά τους, που, κατά κοινή ομολογία, είναι από τις πιο δύσκολες στον κόσμο. Από τη μεταπολίτευση και ύστερα, ίσως η μόνη χρονιά που δεν έγιναν κινητοποιήσεις ήταν όταν η Ελλάδα είχε «κατεβάσει ρολά» λόγω κορωνοϊού, αλλά και γιατί η κυβέρνηση είχε καταβάλει 473 εκατ. ευρώ στους παραγωγούς! Οι… «καθιερωμένες» λοιπόν κινητοποιήσεις ξεκίνησαν την προηγούμενη Πέμπτη και επεκτείνονται σταδιακά σε ολόκληρη τη χώρα.
Στις περυσινές κινητοποιήσεις το βασικό αίτημα ήταν η επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο και φθηνή τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα. Η κυβέρνηση, υπολογίζοντας τα δημοσιονομικά δεδομένα, νομοθέτησε τη μόνιμη επιστροφή του ΕΦΚ για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες (είχε καταργηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ) και την ένταξη όλων των επαγγελματιών αγροτών στο χαμηλότερο τιμολόγιο με κόστος κιλοβατώρας 0,093 ευρώ. Επρόκειτο για αιτήματα λογικά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή να ικανοποιηθούν ύστερα από συναντήσεις που είχε με αγρότες.
Εφέτος, ένα από τα βασικά αιτήματα είναι η αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος λόγω της μείωσης της παραγωγής που επέφεραν η κλιματική κρίση και οι χαμηλές τιμές παγκοσμίως. Κατά πόσο, όμως, είναι ρεαλιστικό το αίτημα αυτό; Αντέχει ο προϋπολογισμός; Επιτρέπει η ΕΕ τη στήριξη της παραγωγής με αυτόν τον τρόπο ή θα θεωρηθεί αθέμιτος ανταγωνισμός και θα επιβληθούν πρόστιμα ανάλογα της εποχής Χατζηγάκη;
Το αίτημα πρωτοδιατυπώθηκε από τους ελαιοπαραγωγούς με αφορμή τη χαμηλή παραγωγή του 2023. Στο ΟΣΔΕ είναι δηλωμένα 7.910.007 στρέμματα, που αντιστοιχούν σε πάνω από 210 εκατ. δένδρα. Αυτό σημαίνει ότι, με μια ελάχιστη στήριξη των ελαιοπαραγωγών που θα ισοδυναμούσε σε 10 ευρώ ανά δένδρο, το ποσό που θα έπρεπε να καταβάλει το ελληνικό κράτος για την απώλεια εισοδήματος, ανέρχεται σε άνω των 2,1 δισ. ευρώ! Και αν δοθεί αναπλήρωση εισοδήματος στους ελαιοπαραγωγούς, γιατί να μη ζητήσουν και οι παραγωγοί βάμβακος, αραβόσιτου κ.λπ.; Ποια οικονομία αντέχει βάρος 5 δισ. (γιατί σε αυτό το επίπεδο θα κλείσει ένας τέτοιος λογαριασμός, αν ανοίξει);
Ας προσέξουν λοιπόν οι αγροτοσυνεταιριστές μήπως με μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις όχι μόνο ακυρώσουν το δίκιο τους, αλλά στρέψουν και την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον τους. Είναι άδικο στον βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων να θυσιάζονται δίκαια αιτήματα ενός χώρου που αποτελεί τον κορμό της κοινωνίας και δίνει ανάσα ζωής στην ελληνική περιφέρεια.
Ο κ. Κοντογιάννης είναι δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής Ν.Δ
Εφημερίδα Απογευματινή
