Σωστά τα Τέμπη δεν θα ξεχασθούν. Ούτε έχουν σημαντικές αναλογίες με την άλλη «βαριά» υπόθεση για την κυβερνητική θεσμική αξιοπιστία, των υποκλοπών. Είναι άλλης τάξης γεγονός. Και όσοι πολιτικά το υποτιμούν ή οι άλλοι που επιχειρούν να το καπηλευθούν θα εκπλήσσονται από τη δυναμική στις πλατείες αλλά και τα μηνύματα που αυτές θα στέλνουν.
Η Κυριακή ήταν μια διαφορετική Κυριακή. Σε μια Ελλάδα που δεν συνηθίζονται πλέον οι συγκεντρώσεις ή οι μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες ως μορφή διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, το αίτημα «όχι στη συγκάλυψη» συγκέντρωσε ένα τεράστιο υπερκομματικό πλήθος σε συνολικά 178 συγκεντρώσεις εντός της επικρατείας αλλά και σε πρωτεύουσες στην Ευρώπη.
Γιατί συγκεντρώθηκε το πλήθος στις πλατείες; Ας δούμε τα κεντρικά συνθήματα που κυριάρχησαν.
«Δεν έχω οξυγόνο» και το συναφές «όχι στη συγκάλυψη». Το βασικό ζητούμενο δεν είναι οι ευθύνες του σταθμάρχη του ΟΣΕ, του τότε περιφερειάρχη ή πολιτικά της κυβέρνησης. Είναι η θεσμική διεκδίκηση η υπόθεση να εξετασθεί και οι φέροντες ευθύνες να συμπεριληφθούν όλοι στη δικογραφία και να βρεθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες δεν συγκεντρώθηκαν -οι περισσότεροι με τις οικογένειές τους- στις πλατείες και τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας ή στο εξωτερικό για μια ημέρα μνήμης, προκειμένου να διαδηλώσουν τη θλίψη τους για τους νεκρούς του δυστυχήματος. Ο συνεκτικός σύνδεσμός τους, όπως οι ίδιοι ως πλήθος διαδήλωσαν, είναι να αποδοθούν ευθύνες στο σύνολο των υπαιτίων και όχι μόνον σε αυτούς της πρώτης ανάγνωσης.
Συγκεκριμένα. Πριν από δύο χρόνια παρά έναν μήνα συγκρούσθηκαν δύο τρένα, που κινούνταν στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή, έξω από τη Λάρισα. Το ένα ήταν μια επιβατική αμαξοστοιχία που εκινείτο προς Θεσσαλονίκη, με πολλούς φοιτητές μάλιστα που επέστρεφαν στα πανεπιστήμιά τους στον Βορρά, έπειτα από ολιγοήμερες διακοπές. Η άλλη ήταν μια εμπορική αμαξοστοιχία που εκινείτο προς την Αθήνα από τα βόρεια σύνορα της χώρας.
Από τη σύγκρουση των τρένων προκλήθηκε, εκτός από τις βαριές ζημιές στις αμαξοστοιχίες, μια πολύ μεγάλη έκρηξη. Από την έκρηξη αυτή έχει πλέον εκτιμηθεί με ασφάλεια ότι πολλαπλασιάσθηκαν οι νεκροί και οι τραυματίες από το δυστύχημα.
Η έκρηξη δεν μοιάζει δικαιολογημένη, με δεδομένο ότι στην εμπορική αμαξοστοιχία δεν καταγράφονται στα δελτία αποστολής καύσιμες ή εκρηκτικές ύλες που θα δικαιολογούσαν μια τέτοιου μεγέθους έκρηξη. Στη βάση αυτή από τις πρώτες ημέρες μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία καλλιεργήθηκε ένα σενάριο. Ότι στην εμπορική αμαξοστοιχία μεταφέρονταν παρανόμως καύσιμες ύλες στη βάση του οργανωμένου λαθρεμπορίου από τη Βουλγαρία, που καταλήγει στη νόθευση καυσίμων στην επικράτεια. Οργανωμένο έγκλημα, δηλαδή, με ενδεχόμενη εμπλοκή «λευκών κολάρων» εκτός των μαφιόζων που με διαδοχικές δολοφονίες αντεκδίκησης ή απληστίας εξολοθρεύθηκαν σχεδόν εν συνόλω.
Στη διαχείριση συνεπειών και απωλειών από την πλευρά του κράτους και της Δικαιοσύνης καταγράφηκαν ελλείμματα, πανικός και αστοχίες στη συγκέντρωση στοιχείων για το δυστύχημα. Το «όχι στη συγκάλυψη» συνδέεται όμως με την τυχόν συγκάλυψη του λαθρεμπορίου.
Όσοι εμπλέκονται στο λαθρεμπόριο καυσίμων, τσιγάρων, αλκοόλ, ανθρώπων, ναρκωτικών και ούτω καθεξής παίρνουν τα ρίσκα τους με σκοπό το παράνομο κέρδος. Στην περίπτωση που τα πράγματα πάνε «στραβά» δεν μπορεί να έχουν καλύψεις από τις κρατικές υπηρεσίες, την πολιτική, τη Δικαιοσύνη, τους θεσμούς και τελικά τις Αρχές της χώρας. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα μιλάμε για συστημική διαφθορά.
Η έρευνα για το τι συνέβη στα Τέμπη δεν είναι ένα πολιτικό ή κομματικό ζήτημα. Στην ατραπό που κινούνται οι μαζικές συγκεντρώσεις είναι θεσμικό ζήτημα. Σχεδόν πολιτειακό. Διατηρεί την αξιοπιστία της η 3η Ελληνική Δημοκρατία; Ή μήπως θα έχουμε εξέγερση των πολιτών ζητώντας πολίτευμα και λογοδοσία στη βάση μιας 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας;
Εφημερίδα Απογευματινή
