Η woke κουλτούρα ή κουλτούρα της αφύπνισης αποτέλεσε επί της ουσίας µια κρατική πολιτική των ΗΠΑ. Τη στήριξε πλουσιοπάροχα µε συνεχείς και ογκώδεις χρηµατοδοτήσεις το οικονοµικό και εταιρικό κατεστηµένο της Ουόλ Στριτ, αλλά και διάφορα ιδρύµατα, που πήραν τον χαρακτήρα των φιλανθρωπικών στην πορεία, αποφεύγοντας τη φορολογία, όπως των Σόρος, Ροκφέλερ, κέιτς και άλλων από τους πυλώνες της παγκοσµιοποίησης, που ξεκίνησε την πορεία της µε το τέλος του Ψυχρού Πο-λέµου, στη δεκαετία του 1980. Κοντά σε αυτούς, κρίσιµο ρόλο είχαν µια σειρά από επενδυτικές τράπεζες που επεξέτειναν τη δράση και την παρουσία τους σε όλο τον κόσµο, µε έµφαση στη Δύση, αποκτώντας δοµικό ρόλο µε τις αξιολογήσεις και τις εκτιµήσεις τους σε όλο το βάθος του χρηµατοοικονοµικού καπιταλισµού.
Στη µακρά πορεία του «γκλοµπαλισµού» των τελευταίων τριών δεκαετιών η woke ατζέντα ήρθε ως κορύφωση µιας πορείας απορρύθµισης των αξιών, των λειτουργιών της δηµοκρατίας και του φιλελευθερισµού κλασικού τύπου στις ιδέ-ες, στον ορισμό των ατομικών δικαιωµάτων, στα όρια της κρατικής πολιτικής, στη συγκρότηση των εθνών. Προηγήθηκε η ακύρωση της ασφάλειας των συνόρων, η θεωρία ότι κάθε παράτυπος µετανάστης δικαιούται θετική υποδοχή, εγκατάσταση, περίθαλψη και στήριξη, φτάνο-ντας στο σηµείο να αποτελέσει καταστατική αρχή του ΟΗΕ µια τέτοια στρέβλωση και σε µια πρώτη φάση να συνδυαστεί µε τον αυτοπροσδιορισµό των εθνικών ή θρησκευτικών µειονοτήτων σε ατομική τάχα βάση.
Διαµορφώθηκε µια δυναµική σε βάρος του χριστιανισµού και του ιουδαϊσµού, υπέρ του Ισλάµ, όταν ρεύµατα των µουσουλµάνων ριζοσπαστικοποιούνταν και συ-στρατεύονταν στις τάξεις της τζιχάντ, µε µια αυθαίρετη ερµηνεία στο τι σηµαίνει αυτό. Οταν οι δυτικές κοινωνίες και τα εθνικά συστήματα κρατικής ασφάλειας δέχθηκαν τη µαζική και τυφλή τρομοκρατία των εξτρεμιστών του Ισλάµ και των «λύκων της τζιχάντ», κήρυξαν οι ελίτ της Δύσης µια ουδετεροθρησκία σε βάρος της δεσπόζουσας κουλτούρας κάθε χώρας, δηµιουργώντας χάος συνοχής στις κοινωνίες.
Εχοντας τη δυνατότητα να κινήσουν αυτήν την αιρετική προσέγγισή τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα µέσω των Πανεπιστημίων και των νέων τεχνολογιών, µε τα social media, πέτυχαν την οικουµενική της υπεροχή, αλλά όχι αποδοχή. Κινούµενοι επιθετικά συνέχισαν στην τελευταία φάση να αναδείξουν έναν εξτρεµιστικό δικαιωµατισµό για τις γυναίκες, τους µαύρους και τους οµοφυλόφιλους. Ο πυρήνας της woke κουλτούρας συνδέεται µε το κίνηµα του #metoo, αλλά και του #Black Lives Matter.
Επικεντρώθηκε πέραν της δικτατορίας των µειονοτήτων σε βάρος της πλειοψηφίας, στην υπεροπτική αµφισβήτηση των φύλων και του γονεϊκού βιολογικού χαρακτήρα της οικογένειας, επιµένοντας στην απόλυτη στρέβλωση της ίδιας της φύσης των πραγµάτων. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι η ίδια η δοµή του κράτους των ΗΠΑ, ειδικά στο πεδίο του Στέιτ Ντιπάρτµεντ, για χρό-νια ολόκληρα ασχολούνταν µε τη διοργάνωση των πολύχρωµων παρελάσεων υπερηφάνειας των γκέι σε ολόκληρη τη Δύση µέσω των πρεσβειών τους.
Η αλαζονεία που αναπτύχθηκε από όλον αυτόν τον κύκλο των νεοταξιτών δικαιωµατιστών, όπως χαρακτηρίστηκαν, αποτελεί τη συνιστώσα µιας φιλελεύθερης Αριστεράς σε Αµερική και Ευρώπη που αναζήτησε τη διαµόρφωση µια πα-γκοσµιοποιηµένης δυτικής κοινωνίας χωρίς εθνικότητα, γλώσσα, θρησκεία, ποικιλία στην κουλτούρα, παραδόσεις, οικογενειακές δοµές, δηµοκρατική διαλεκτική. Μια Δύση του ελεύθερου εµπορίου, του πράσινου µονόδροµου, των ατόµων και λαών χωρίς ειδικά χαρακτηριστικά, µαζάνθρωποι έτοιµοι να υποταχθούν ως υποτελείς στη νεοκοµµουνιστική Κίνα µαζί µε τις χώρες τους.
