Ο κ. Μητσοτάκης πρότεινε για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας έναν εν ενεργεία βουλευτή της Νέας ∆ηµοκρατίας, σε αντίθεση µε το πνεύµα του Συντάγµατος και τις παραδόσεις της Μεταπολίτευσης. Αυτά είναι τα όρια των συναινέσεων και των ισορροπιών που µπορεί να εισηγηθεί ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή και να τα νοηµατοδοτήσει στην κοινωνία.
Το επιχείρηµα ότι ο Κωνσταντίνος Τασούλας ψηφίστηκε από τα κόµµατα ως πρόεδρος της Βουλής, άρα γιατί να µην ψηφιστεί και ως Πτ∆, υποτιµά τη νοηµοσύνη όλων µας. Πάντα ο ΠτΒ είναι βουλευτής από την κυβερνητική πλειοψηφία, εποµένως τα κόµµατα δεν έχουν περιθώρια επιλογής ή δικής τους πρότασης.
Επίσης, παραδοσιακά ο προτεινόµενος πρόεδρος της Βουλής ψηφίζεται σχεδόν από το σύνολο των κοµµάτων, γι’ αυτό και συγκεντρώνει πολλές ψήφους,
όπως άλλωστε και όλο το προεδρείο της Βουλής. Και παραδοσιακά, συµβαίνει το αντίθετο µε τους Πτ∆. Οταν η πλειοψηφία ήταν προοδευτική στη Βουλή, ο πρόεδρος ήταν από τον συντηρητικό χώρο και αντιστρόφως. Τα τελευταία 30 χρόνια Σηµίτης, Καραµανλής και Τσίπρας σεβάστηκαν αυτή την παράδοση, ενώ ο κ. Μητσοτάκης όχι -και ήταν απολύτως αναµενόµενο µε τον τρόπο που πολιτεύεται.
Μετά την πρόταση Μητσοτάκη για Τασούλα ελπίζω να κατάλαβαν στο ΠΑΣΟΚ πόσο άστοχη ήταν η επιλογή τους να δώσουν όλη την πρωτοβουλία των κινήσεων στον πρωθυπουργό και να τοποθετηθούν εχθρικά στη συνθετική πρόταση του Σωκράτη Φάµελλου για τη Λούκα Κατσέλη, µια πανθοµολογούµενα ευρύτερη του ΣΥΡΙΖΑ υποψηφιότητα.
Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί -και σωστά- τη Ν.∆. για κοµµατική επιλογή και, αφού έχει κριθεί το ποιος θα είναι ο επόµενος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας, κάνει επίσης µια κοµµατική επιλογή µε συγκεκριµένο ιδεολογικό και πολιτικό φορτίο. Αν δεν ισχύουν τα δηµοσιεύµατα ότι ο κ. Βενιζέλος, πρώην πρόε δρος του ΠΑΣΟΚ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαµαρά που όχι απλώς είχε προσεγγιστεί από το Μαξίµου, όχι απλώς συζήτησε ο πρωθυπουργός µαζί του, αλλά και είχε υποσχέσεις ότι θα ήταν η πρόταση του πρωθυπουργού και εξαπατήθηκε µαζί µε τον κ. Ανδρουλάκη, τότε η συζήτηση µπαίνει σε άλλη βάση και µε όρους στρατηγικής για το ΠΑΣΟΚ.
Η διαδροµή, η προσωπικότητα, η ακτινοβολία και το κύρος της Λούκας Κατσέλη την καθιστούν την κατάλληλη επιλογή ως µια προοδευτική υποψηφιότητα για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Μακάρι η υποψηφιότητά της να µπορού σε να λειτουργήσει ως πεδίο ευρύτερων συναινέσεων πολιτικών, αλλά και κοινωνικών σε προοδευτική κατεύθυνση.
Εφόσον το ΠΑΣΟΚ επέλεξε την «εκσυγχρονιστική καθαρότητα» και την περιχαράκωση, µένει να δούµε τι θα κάνουν οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές δυνάµεις. ∆εν πρέπει να ξεχνάµε ότι ο Αλέξης Χαρίτσης είχε προτείνει στις αρχές του περασµένου ∆εκεµβρίου τον επικεφαλής της Α∆ΑΕ, Χρήστο Ράµµο, για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Ηταν µια εξαιρετική πρόταση που, κατά την προσωπική µου άποψη, θα µπορούσε να είχε υιοθετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν είχε αποσυρθεί το ενδιαφέρον του την επόµενη µέρα της ψήφισης του προϋπολογισµού.
Σε µια περίοδο µεγάλων διεθνών ανακατατάξεων και κρίσης των πολιτικών συστηµάτων, η επιλογή για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας δεν είναι µόνο συµβολισµός, έχει ουσία και περιεχόµενο, τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν ατονήσει. Η Προεδρία της ∆ηµοκρατίας καλείται να συµβάλει στην ενότητα του λαού, να εγγυάται την οµαλή λειτουργία του πολιτεύµατος και την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωµάτων της χώρας.
Εφημερίδα Κυριακάτικη Απογευματινή
