Μπορεί η σχολή της ομάδας Τραμπ να πέτυχε εκεχειρία πιέζοντας με καταστροφή της Χαμάς και με αντίμετρα το Ισραήλ στην περίπτωση που δεν συμφωνούνταν και δεν εφάρμοζαν εκεχειρία την παραμονή της ορκωμοσίας του νέου προέδρου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν ευθύνη για τα αποτελέσματα που θα φέρει η ειρήνη αυτή. Δεν είναι δηλαδή επιτυχία το επίτευγμα με μεθόδους πέραν του διπλωματικού πρωτοκόλλου, του επιχειρηματία ακινήτων Στιβ Γουίτκοφ, ότι σταμάτησε τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα, εφόσον δεν συνεχίσει τις προσπάθειές του αυτός ή κάποιος άλλος ειδικός απεσταλμένος ή καλύτερα το νέο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και οι υπηρεσίες πληροφοριών και ασφάλειας των ΗΠΑ υπό τον πολύ πιο έμπειρο κ. Ρούμπιο στη διπλωματία, για να οργανωθεί η επόμενη τάξη στη ζώνη αλλά και σε όλη τη Μέση Ανατολή.
Ποια είναι τα μηνύματα που έλαβε ως νέα πραγματικότητα η ηγεσία των Παλαιστινίων και ειδικά αυτοί που υπέθαλψαν το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου 2023 στα εδάφη του Ισραήλ; Η ηγεσία Νετανιάχου και οι εθνικές δυνάμεις του Ισραήλ όπου γης τούς έδειξαν το κόστος. Η νέα αμερικανική ηγεσία οφείλει να τους δείξει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια μετά την εκεχειρία και τη συμφωνία της απελευθέρωσης ομήρων αλλά και στελεχών της παλαιστινιακής τρομοκρατίας, από την άλλη, η ιστορία να γυρίσει πίσω. Στην τρομοκρατία δηλαδή είτε με τη μορφή της Ιντιφάντα είτε με τη σφαγή των μαχών εντός του Ισραήλ.
Κρίσιμο ρόλο στην επόμενη ημέρα θα πρέπει να αναλάβουν και οι πολιτικές ηγεσίες των Αράβων. Πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση πραγμάτων στη Γάζα; Πώς θα διασφαλισθούν η επιβίωση αρχικά και η αναβάθμιση του επιπέδου ζωής και ασφάλειας των Παλαιστινίων; Πώς οι Ισραηλινοί θα πάψουν να ακούνε σειρήνες και να πλήττονται από ρουκέτες στην καθημερινότητά τους ;
Η Τζιχάντ θα αφοπλιστεί τελικά και ουσιαστικά στο πεδίο ή θα γυρίσουμε την ιστορία πίσω στον επανεξοπλισμό της με τις βιαστικές εκεχειρίες χωρίς τη διασφάλιση ορίζοντα την επόμενη μέρα;
Ο Νετανιάχου απέδειξε τον ρόλο του στη διαμόρφωση της Ανατολής ως ένας νέος Τσόρτσιλ απέναντι στον φόβο και το μίσος του ισλαμοναζισμού. Η αμερικανική διπλωματία της εποχής Μπάιντεν, που βασίσθηκε στις νόρμες της γραφειοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, απέδειξε ακόμη μια φορά στην ιστορία, στο ανατολικό μέτωπο τώρα και όχι στο δυτικό της Μεσογείου, ότι οι πρακτικές Τσάμπερλεν και οι φαντασιώσεις για ειρήνη μέσω του κατευνασμού δεν λειτουργούν στα αυταρχικά καθεστώτα και τις συνθήκες ρήξης.
Οι Ισραηλινοί πολέμησαν και θυσίασαν ανθρώπους και πόρους για να δημιουργήσουν δεδομένα αφοπλισμού στη Χεζμπολάχ, στη Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ, στους Χούθι στην Υεμένη. Οι Ισραηλινοί με πόλεμο είχαν αποτελέσματα. Ο άξονας του μίσους και του πολέμου του Ιράν και της Τουρκίας κατέρρευσε. Η Συρία, ο Λίβανος, τώρα η Γάζα και η Υεμένη έχουν μπει σε τροχιά αναδιάταξης.
Το θέμα είναι αν αυτές οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την εκεχειρία και την ειρήνη μπορούν να πάνε τα πράγματα πιο κάτω. Υπάρχει η στρατηγική των «συμφωνιών του Αβραάμ» που οδηγούν σε μια νέα τάξη. Αλλά για να εμπεδωθεί το νέο, θα πρέπει να θαφτεί στο χώμα το παλιό. Και το παλιό δεν περιορίζεται στο τέλος της παλαιστινιακής ανταρσίας, αλλά προϋποθέτει την ήττα της μετα-αποικιοκρατικής τάξης που άφησαν πίσω τους οι Άγγλοι και οι Γάλλοι στην περιοχή με τη χάραξη συνόρων πολωτικής, άναρχης και πολεμικής αρχιτεκτονικής.
Στην παρούσα φάση, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Άραβες, φυσικά, Ισραηλινοί θα πρέπει να συγκροτήσουν μια συνθήκη σταθερότητας όπως μεταπολεμικά στη συνάντηση της Τεχεράνης αρχικά και στη Γιάλτα στη συνέχεια για την Ευρώπη. Κρίσιμη μεταξύ των άλλων η απελευθέρωση της Περσίας από τους φρουρούς της Τζιχάντ και η συμμετοχή και της Ρωσίας στις εξελίξεις.
Εφημερίδα Απογευματινή
