Ο Ευ. Βενιζέλος, πολιτική προσωπικότητα πολωτική, αυτοαναφορική, πληθωριστική, αλαζονική, υπεροπτική, δεν έχει τις προδιαγραφές για την ανάληψη του συμβολικού πολιτειακού αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν η μέχρι και σήμερα Πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου κρίθηκε και κατακρίθηκε, ακριβώς επειδή δημιούργησε πόλωση στην κοινωνία και το έθνος αντί συνοχής, με τη συμμετοχή της σε ιδιωτικό δείπνο το βράδυ της ψήφισης του νόμου περί του γάμου των ομοφύλων, τέτοια φαινόμενα και εκφάνσεις θα καταστούν στην καλύτερη περίπτωση εβδομαδιαία, για να μην πούμε καθημερινότητα, σε μια περίπτωση πενταετούς παραμονής του απόμαχου πολιτικού Ευ. Βενιζέλου στο μέγαρο της Ηρώδου Αττικού.
Όσες διαβεβαιώσεις και αν δώσει ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, πρώην βουλευτής, υπουργός, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήτης με τον Αντ. Σαμαρά της χώρας την προηγούμενη δεκαετία, αποκλείεται να αποδειχθεί συνεπής με τις διαβεβαιώσεις του. Είναι η φύση του τέτοια. Είναι η έπαρσή του αυτής της έκτασης που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να παραμένει σιωπηλός στις εξελίξεις, όπως επιτάσσει ο χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες θεσμικός ρόλος που συζητάμε.
Πέραν των άλλων, ο Ευ. Βενιζέλος αποτελεί μία απολύτως αντιπαθή πολιτική προσωπικότητα για τον λαό. Μπορεί να προβάλλεται ως χαρισματικός από μερίδα του πολιτικού συστήματος της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς, ενώ ασκούνται ασφυκτικές πιέσεις -ιδιοτελείς στη βάση τους- προς τον πρωθυπουργό από οικονομικούς και μιντιακούς κύκλους επιρροής για την επιλογή του, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επανειλημμένα έχει δείξει στο πρακτικό πολιτικό πεδίο διά της ψήφου τη δική της τοποθέτηση. Στην περίπτωση λοιπόν που προκριθεί ο Ευ. Βενιζέλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας την επόμενη πενταετία, ο κοινωνικός διχασμός και η απόκλιση από τη διακυβέρνηση της χώρας συνολικά δεν θα είναι μόνον εντυπωσιακή αλλά και προβλέψιμη.
Ο κόσμος μάλιστα και αυτό θα πρέπει να το λάβει υπόψη του ο πρωθυπουργός δεν θα χρεώσει στη συγκυρία ή στη δυστοπία από πλευράς προσωπικοτήτων την επιλογή αλλά στον ίδιο. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης θα λάβει την απόφαση και κανείς από αυτούς που εισηγούνται ή τον πιέζουν για μια επιλογή Βενιζέλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας δεν λαμβάνει ευθύνη, πολιτική, θεσμική ή λειτουργική, για τη συνέχεια.
Πέραν αυτού, ο πρωθυπουργός εν γνώσει του θα δημιουργήσει χωρίς λόγο ζητήματα πολιτικής και πολιτειακής αμφισβήτησης στη σταθερότητα και την κανονικότητα της διακυβέρνησης της χώρας, στις κρίσιμες και απρόβλεπτες διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες που επικρατούν, την οποία με την ψήφο της η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αναθέσει υπό την ευθύνη του.
Το γεγονός ότι η προσωπική, πολιτειακού χαρακτήρα, επιλογή του για το πρόσωπο του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας θα καθορίσει την πορεία των εξελίξεων μεγιστοποιεί την αρμοδιότητά του για την παραπέρα πορεία της χώρας. Για το αν θα υπάρξει δηλαδή μεγαλύτερη συνοχή και συνέπεια στην κοινωνία ή διχαστική χαοτική απορρύθμιση.
Υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες που εκ της φύσεώς τους αλλά και της πολιτικής πορείας τους συνάδουν με τη λειτουργία του πολιτειακού θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κ. Βενιζέλος δεν ανήκει σε αυτές. Όπως άλλωστε και ο κ. Σαμαράς από τη Δεξιά. Τα υπόλοιπα είναι ευθύνη του νομιμοποιημένου συστήματος ηγεσίας της χώρας για το πώς θα καθορισθούν.
Εύστροφος, έμπειρος και απολύτως διαφορετικών προσεγγίσεων από τη στήλη αρθρογράφος έκλεινε χθες το ημερήσιο σημείωμά του ως εξής σχετικά: «Σίγουρα πάντως δεν βγάζουμε Πρόεδρο που θα υποδύεται τον πρωθυπουργό ή την αντιπολίτευση. Καμία αντίρρηση λοιπόν να λέμε καμία μπιπ να περνάει η ώρα. Αλλά όχι να ανοίξουμε και πολιτειακό για πλάκα»!
Υιοθετούμε πλήρως την προσέγγισή του…
Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή
