Ο Έλον Μασκ μπορεί να είναι στον στενό κύκλο του επερχόμενου προέδρου Τραμπ, αλλά δεν αποτελεί θεσμικό αξιωματούχο των ΗΠΑ. Είναι ένας δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας των τεχνολογιών και των δικτύων, με αρχικά κεφάλαια από τη Νότια Αφρική, ιδιοκτήτης της Tesla, βασικός χρηματοδότης της επιτυχημένης εκ του αποτελέσματος εκστρατείας των Ρεπουμπλικανών στις τελευταίες εκλογές και προβεβλημένο μέλος της περίφημης Big4.
Ο Έλον Μασκ, που έχει εγκατασταθεί στην ιδιωτική βάση της οικογένειας Τραμπ στη Φλόριντα, ασκεί έναν ρόλο εμφανώς προβοκατόρικο σε σχέση με τα πολιτικά συστήματα κύριων χωρών της Ευρώπης.
Παρά τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί σε πολιτικό αλλά και μιντιακό επίπεδο, προβάλλοντας την κατηγορία ότι με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ ουσιαστικά ασκούν επιθετική παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας τους, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Για παράδειγμα, ο Μασκ, επικαλούμενος τη μεγάλη επένδυσή του σε εργοστάσιο αυτοκινήτων Tesla στη Γερμανία και μιλώντας ως επενδυτής επετέθη με χαρακτηρισμούς του τύπου «ανόητος» στον επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών και καγκελάριο μέχρι πριν προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές Σολτς. Ακόμη και εναντίον τού χωρίς εκτελεστικές ουσιαστικά αρμοδιότητες προέδρου της χώρας Σταϊνμάγερ.
Από την άλλη πλευρά ο Μασκ υποστηρίζει ανοιχτά το αντισυστημικό κόμμα της νέας Δεξιάς, με ναζιστικές τάσεις για τις υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας «Εναλλακτική για τη Γερμανία»(AfD). Αφού το χαρακτήρισε «το τελευταίο κατάλοιπο ελπίδας για τη Γερμανία», επιχειρεί να απενοχοποιήσει την ηγέτιδά του, Αλίς Βάιντελ, την οποία μάλιστα φιλοξένησε στο δίκτυό του, Χ, αυξημένης διεθνούς επιρροής, χθες.
Το AfD ήδη καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις ως δεύτερο σε ισχύ κόμμα στις επερχόμενες γενικές εκλογές του Φεβρουαρίου, συγκεντρώνοντας ποσοστά της τάξης του 19%. Με την υποστήριξη Μασκ αποκτά και νέα δυναμική, υπερβαίνοντας το 20%.
Ανάλογη πίεση ασκεί ο Μασκ και στη Βρετανία, έχοντας στραφεί, με τον άμεσο, σχεδόν βίαιο φραστικά τρόπο του, και εναντίον του ηγέτη των Εργατικών και πρωθυπουργού Στάρμερ, που τον κατηγορεί ότι έχει συγκαλύψει μια υπόθεση βιασμών ανήλικων κοριτσιών από συμμορίες Πακιστανών.
Στη Βρετανία ο Μασκ υποστηρίζει έναν ακροδεξιό ακτιβιστή, τον Τιμ Ρόμπινσον, που διώκεται για τη δράση του αλλά στην πορεία είχε δημιουργήσει μεγάλο λαϊκό κίνημα. Οι παρεμβάσεις του Μασκ τρομάζουν και το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας ή της Ισπανίας, ενώ οι εξελίξεις στην Αυστρία με την πιθανότητα της ανάληψης της εξουσίας από τη Νέα Δεξιά του Χ. Κιχλ ενισχύει τη δυναμική του.
Θα πρέπει να διαχωριστεί η περίπτωση Μελόνι στην Ιταλία από αυτήν την έντονη διαδικασία. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός, προερχόμενη από την εναλλακτική Δεξιά, έχει πετύχει αξιόπιστα αποτελέσματα στη διακυβέρνηση και αναγνωρίζεται σε επίπεδο Τραμπ και επίσημης Αμερικής ως ανερχόμενη πολιτική δύναμη και κυριαρχική παρουσία στην Ευρώπη για τα επόμενα χρόνια, με τον γαλλογερμανικό άξονα να έχει χάσει την επάρκειά του.
Τίθεται το ερώτημα: Τι θέλει να πετύχει ο Μασκ; Ουσιαστικά ηγείται μιας επανάστασης απέναντι στην κανονικότητα της Ευρώπης. Έχει στοχοποιήσει τη συστημική Ευρώπη της διακυβέρνησης, υπολογίζοντας εμφανώς σε έναν «τρίτο δρόμο» από τα δεξιά, που θα καταρρακώσει τις νόρμες του αριστερού «τρίτου δρόμου» της εποχής Μπλερ, Κλίντον και Σρέντερ.
Τριάντα χρόνια μετά, η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης έχει φθαρεί, βρίσκει απέναντι της μεγάλο μέρος των λαών, ενώ οι ελίτ του Νταβός και των ιδρυμάτων τύπου Σόρος της διεθνούς αλληλεξάρτησης και της πολυμερούς διπλωματίας στη βάση του σλόγκαν «είναι η οικονομία, ηλίθιε», νιώθουν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Στόχος κύριος υπό την έννοια αυτή, τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι. Κυβερνητικές συμπράξεις Κεντροδεξιάς – Δεξιάς μπορεί να καθορίσουν την επόμενη ημέρα στην Ευρώπη, αλλά υπάρχουν πολλά θολά σημεία στην πορεία.
Πηγή εφημερίδα Απογευματινή
