Πολλή συζήτηση επικριτική έχει γίνει, κυρίως σε χιουμοριστικές εκπομπές και ∆ιαδίκτυο, για μία δήλωση του Αδώνιδος Γεωργιάδη, που αφορούσε την έννοια του φτωχού.
Είπε λοιπόν ότι σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ σε ορισμένες χώρες δηλώνουν όντως φτωχοί, ενώ στην Ελλάδα παρατηρείται ότι έναντι άλλων χωρών έχουμε πολύ υψηλό ποσοστό αυτών που ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ φτωχοί. Η δήλωση άνευ σχετικής διευκρίνισης είναι φυσικό να μπορεί να παρερμηνευθεί. Λ.χ. ένας που διαθέτει διαμέρισμα 2 δωματίων είναι φυσικό να αισθάνεται φτωχός, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν φτωχοί στη χώρα, εν τούτοις υπό τον παραπάνω συλλογισμό η δήλωση Γεωργιάδη έχει λογική για το πώς μπορεί να αισθάνεται κάποιος.
Θυμάμαι ότι το πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν ένα Μίνι Κούπερ, μεταχειρισμένο, αλλά της μόδας εκείνη την εποχή. Εχοντας κατεβεί με φίλο στο Τουρκολίμανο για να φάμε, έπιασα την εξής σκηνή: ο σερβιτόρος να κοιτάζει το αυτοκίνητό μου, σαν να του έλειπε, κι εγώ να κοιτάζω ένα κότερο πολύ ωραίο. Ηταν μία σκηνή που ανεδείκνυε τις ανθρώπινες επιθυμίες. Ο σερβιτόρος αισθανόταν φτωχός έναντι εμού, καθώς δεν διέθετε το αυτοκίνητό μου, κι εγώ φτωχότερος επειδή δεν είχα κότερο…
∆εν είναι ο Γεωργιάδης το μόνο παράδειγμα για δηλώσεις πολιτικών που έχουν προκαλέσει ειρωνικές συζητήσεις.
∆ιαχρονική παραμένει η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι «λεφτά υπάρχουν». Η δήλωση συνοδευόταν και από ορισμένες συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τις οποίες έφαγε το «μαύρο σκοτάδι». Οπως η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η σπατάλη στο ∆ημόσιο, αν και το κόμμα του κ. Παπανδρέου ήταν αυτό που με τα χρόνια το διόγκωσε, καθώς και άλλες προϋποθέσεις που πράγματι, αν συντρέχουν, μπορεί να εξοικονομηθούν χρήματα.
Η άλλη επίσης διαχρονική δήλωση ανήκει στον Πάγκαλο. Ο οποίος είχε πει ότι μαζί τα φάγαμε. Πολλοί εξανέστησαν και δικαίως, διότι δεν είχαν πάρει λεφτά του ∆ημοσίου. Μπορεί όμως να του είχαν στερήσει χρήματα ως φοροφυγάδες.
Ενώ πέραν αυτών ο μακαρίτης εννοούσε και όσους τα κόμματα και κυρίως το δικό του στοίβαζαν στο ∆ημόσιο προς εξασφάλιση ψήφων, όπως και άλλα πολιτικά ρουσφέτια που επιβάρυναν τον δημόσιο κορβανά.
Και ο Πάγκαλος βρέθηκε παρεξηγημένος, αν και ο ίδιος είχε ομολογήσει ουσιαστικά τις αμαρτίες και του κόμματός του και τις δικές του, καθώς συμμετείχε στο κόμμα που έκανε το σχετικό πάρτι. Θυμάμαι μάλιστα συνάδελφο, που δεν ζει πλέον, να ταξιδεύει με τον Πάγκαλο παραμονές εκλογών του 1989, που τα πράγματα ήταν περίεργα, να του λέει ο τότε υπουργός πως θα δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να κερδίσουμε τις εκλογές!
Ετσι κάπως παρεξηγούνται οι πολιτικοί. Ας μην τους πετροβολούμε γιατί κάνουν μία δουλειά που κανείς δεν είναι πρόθυμος να κάνει.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
