Ο Έλον Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, στην παρούσα φάση κάνει παρεμβάσεις στο πολιτικό σκηνικό ευρωπαϊκών κρατών. Ακόμη και αν αυτά βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο. Ο Μασκ έχει μια ιδιαίτερη θέση αρμοδιότητας στην επερχόμενη διοίκηση Τραμπ στις ΗΠΑ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν τοποθετείται ως θεσμικός παράγων των ΗΠΑ αλλά ως επενδυτής ή εκπρόσωπος του καπιταλισμού της Δύσης στις χώρες που παρεμβαίνει. Ο Μασκ επί της ουσίας λέει τη γνώμη του στην πλατφόρμα Χ, ιδιοκτησίας του, ή γράφοντας άρθρα σε συστημικά επί της ουσίας μίντια όπως η γερμανική εφημερίδα «Welt».
Στη δημοκρατία οι γνώμες επιτρέπονται, ακόμη και αν αυτές χαρακτηρίζονται αιρετικές. Για παράδειγμα, η πολιτική στήριξη του δισεκατομμυριούχου στο αντισυστημικό κόμμα της Δεξιάς Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD) και την ηγέτιδά του, την Alice Weidel. Στη συστημική Ευρώπη όμως, της κανονικότητας και της εταιρικής συνέχειας, παρεμβάσεις τέτοιου τύπου με την έκφραση γνώμης, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και με αντίστοιχη δημόσια οικονομική στήριξη, αντιμετωπίζονται ως επανάσταση και κίνημα ανατροπής του status quo. Η κακομαθημένη συστημική Ευρώπη πέραν των άλλων θα πρέπει στη βάση αυτή της πρακτικής Μασκ να συνηθίσει την ιδέα ότι οι δομικοί ξένοι επενδυτές σε ένα κράτος-μέλος της μπορούν να εκφράζουν και επιδραστική γνώμη για τις εκλογές αλλά και για τα οικονομικά, ενεργειακά, εμπορικά μοντέλα που ακολουθούνται.
Τέτοιες λογικές μάλιστα αποκτούν μεγαλύτερη οντότητα και εύρος εφόσον η ίδια η Ευρώπη και οι κεντρικές, συνεκτικές, δυνάμεις της όπως η Γερμανία και η Γαλλία βρίσκονται σε πολιτικό χάος διαρκείας. Το δε όλο ευρωπαϊκό εγχείρημα για μια ακόμη φορά σε στρατηγική αμηχανία στόχων και προδιαγραφών. Σημειωτέον ότι ο Έλον Μασκ, ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος των τεχνολογιών και νέων μίντια, δεν έχει γνώμη μόνον για τη Γερμανία. Έχει άποψη και προσφέρει στήριξη για παράδειγμα στη Βρετανία, στον επίσης αντισυστημικό και ταραχοποιό, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα συνοχής, Ν. Φάρατζ. Τον πολιτικό που κινητοποίησε το Brexit. Ο Μασκ έχει άποψη και για την Ιταλία. Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι πιο απλά. Σχολιάζει θετικά με ενθουσιασμό τα της ψηφισμένης διακυβέρνησης Μελόνι.
Τα προβλήματα βέβαια της Ευρώπης δεν προκύπτουν από την αρκετά παράδοξη στάση του Μάσκ, αλλά πολύ βαθύτερα και συντριπτικά. Ο Μασκ επί της ουσίας «είδε φως και μπήκε». Η Ευρώπη ως ενιαία οντότητα έχασε το φως της τουλάχιστον πριν από μια δεκαετία και τώρα δεν δείχνει ότι δεν έχει ούτε χρόνο ούτε δυνάμεις για να ανασυνταχτεί. Το «ευρωπαϊκό ζήτημα», όπως αντίστοιχα το «ανατολικό ζήτημα», που επίσης βρίσκεται σε ραγδαία εξέλιξη και αναθεώρηση των δεδομένων, θα πρέπει να απασχολεί την Ελλάδα. Στη χώρα μας υπάρχει πολιτική σταθερότητα και κανονικότητα στην εξυπηρέτηση των μεταμνημονιακών υποχρεώσεών μας. Εξαιτίας του γεγονότος ότι η Ελλάδα δημοσιονομικά χρεοκόπησε πριν από 15 χρόνια και εξαιτίας επίσης του γεγονότος ότι οι Έλληνες ψηφίζουν με τάξη και αποφασιστικότητα στη μεταμνημονιακή περίοδο, όσα προβλήματα και αν προκύπτουν στον δρόμο, η κανονικότητα και η συνοχή που εξασφαλίζει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη επικρατούν. Αλλά τα όσα συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό πεδίο και όσα θα συμβούν και μετά τις 20 Ιανουαρίου, όταν αναλάβει η διοίκηση Τραμπ στις ΗΠΑ, θα πρέπει να απασχολούν όχι μόνον τη κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και τον δημόσιο διάλογο.
Οι άνθρωποι, οι κλάδοι, τα νοικοκυριά και οι λογιζόμενες ως ελίτ της χώρας θα πρέπει να προετοιμάζονται για το απροσδόκητο, πλην όμως ορατό: την περαιτέρω αποδιοργάνωση της Ευρώπης. Η Ελλάδα δεν είναι ένα περίκλειστο κράτος, όπως κάποιοι φαντασιώνονται, αλλά μέρος της Ευρωζώνης με πολύ καθοριστικές δεσμεύσεις από αυτήν.
Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή
