Η Κεντροαριστερά ανασυντάχθηκε. Το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε τις εσωκομματικές του διαδικασίες, επανεξέλεξε πρόεδρο τον Νίκο Ανδρουλάκη και -τουλάχιστον μέχρι την επομένη των εκλογών του 2027- δεν θα τον αμφισβητήσει κανείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα από 15 χρόνια υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, εξέλεξε τον τρίτο του αρχηγό μέσα σε έναν χρόνο (ο ένας βέβαια «υπηρεσιακός»), τον Σωκράτη Φάμελλο. Ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοίνωσε το όνομα του δικού του κόμματος και το βασικό του πολιτικό πλαίσιο και παλεύει να συγκροτήσει Κοινοβουλευτική Ομάδα. Η Νέα Αριστερά έκανε το πρώτο της συνέδριο και επιβεβαίωσε την προεδρία του Αλέξη Χαρίτση.
Από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, επί έξι μήνες, δηλαδή, η Κεντροαριστερά ήταν στο προσκήνιο για τα εσωκομματικά της, τα συντροφικά μαχαιρώματα, τις αλληλοκατηγορίες αλλά και τις θεμιτές φιλοδοξίες πολλών (δέκα αθροιστικά οι υποψήφιοι αρχηγοί σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) να ηγηθούν. Αυτά όλα πλέον τελείωσαν, το τοπίο ξεκαθάρισε – αν θα αποχωρήσουν δύο βουλευτές ακόμα από τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα ενταχθούν 2-3 άλλοι σε κάποιο κόμμα μικρή σημασία έχει πια. Ακόμα και οι συζητήσεις για συνεργασίες και μέτωπα της Αριστεράς α λα Γαλλία έχουν ατονήσει, πράγμα λογικό: Όσο το ΠΑΣΟΚ έχει εύλογες προσδοκίες ότι μπορεί να αυξήσει ακόμα και κατά δέκα μονάδες το ποσοστό του σε σχέση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές, γιατί να μπει σε ατέρμονες συζητήσεις περί συνασπισμών και συμπράξεων;
Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Οι εσωτερικές έριδες και αντεγκλήσεις είναι πίσω, οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά. Ο δρόμος προς τις κάλπες είναι μακρύς, μας χωρίζουν ακόμα δυόμισι ολόκληρα χρόνια. Αρκεί να σκεφτούμε ότι πριν από δυόμισι χρόνια ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε μόλις ξεκινήσει, για να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει αυτό το διάστημα σε πολιτικό χρόνο.
Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές οι μεγάλες προκλήσεις; Πρώτη, και κυριότερη, το Δημογραφικό. Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας το 2001 ήταν 10.934.097, ενώ το 2021 είχε μειωθεί κατά μισό εκατομμύριο (-4,6%) και είχε φτάσει τα 10.432.481. Ο ετήσιος αριθμός των γεννήσεων το 2001 ήταν 102.282, ενώ το 2021 76.541, μία μείωση της τάξης του 25,2%! Πρέπει να δοθούν κίνητρα για τη δημιουργία οικογένειας, και ποια; Είναι λύση η αύξηση της νόμιμης μετανάστευσης ή ακόμα και η ένταξη παράνομων μεταναστών που διαβιούν επί χρόνια στη χώρα;
Η δημόσια Υγεία: Ήδη σχεδόν ένας στους τέσσερις κατοίκους της χώρας είναι άνω των 65 ετών. Αυτό σημαίνει συνολικά αυξημένη ανάγκη για πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με ανοδικές τάσεις τα επόμενα χρόνια λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Την ίδια ώρα, οι γιατροί και νοσηλευτές είναι περιζήτητοι σε πολλές χώρες της δυτικής και της βόρειας Ευρώπης, αλλά και στα κράτη του Κόλπου, που δίνουν από διπλάσιους μέχρι και πενταπλάσιους σε κάποιες περιπτώσεις μισθούς. Πρέπει να κλείσουν νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας για να γίνει καλύτερη διαχείριση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού; Ή μήπως πρέπει να ανοίξουν νέα, για να αντιμετωπιστεί η αυξημένη ζήτηση για υπηρεσίες Υγείας; Με ποιο τρόπο θα μείνουν στη χώρα οι απόφοιτοι των ιατρικών και νοσηλευτικών σχολών;
Η αγορά «διψά» για καταρτισμένα στελέχη και συγκεκριμένες ειδικότητες και δεν τα βρίσκει. Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδούμε τον πανεπιστημιακό χάρτη και να εκτιμηθεί ψύχραιμα και ρεαλιστικά η αναγκαιότητα σχολών και τμημάτων ΑΕΙ που δημιουργήθηκαν τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, υπό άλλες συνθήκες και μέσα σε άλλο περιβάλλον; Χρειάζεται μια διαφορετική οπτική, επίσης, στα προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης;
Η Αριστερά είναι «η ανάγκη της εποχής μας», είπε ο κ. Χαρίτσης στο συνέδριο του νεοπαγούς κόμματός του. «Δυνατός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σημαίνει ισχυρή Ελλάδα», είπε ο κ. Φάμελλος λίγες ημέρες μετά την εκλογή του. Μετά τα συνθήματα, έρχεται η ώρα της δουλειάς. Η εποχή, αν κρίνουμε από τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα στις ΗΠΑ, στη Ρουμανία, στην Αυστρία και αλλού, δεν βλέπει την ανάγκη της Αριστεράς, αλλά στρέφεται σε άλλες λύσεις. Από το Μεταναστευτικό/Προσφυγικό μέχρι το μοντέλο ανάπτυξης του τουρισμού και από την εκτός σχεδίου δόμηση μέχρι τη φορολογική πολιτική, σε μια μεγάλη βεντάλια κρίσιμων και σύνθετων ζητημάτων, έχει η Κεντροαριστερά ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση; Πρόταση που να πείθει και να αγγίζει ευρύτερα κοινά;
Μέχρι στιγμής η απάντηση είναι αρνητική. Παράλληλα, δεν φαίνεται να υπάρχει η διάθεση να «σπάσει αυγά», να ενοχλήσει με τον πολιτικό λόγο της αρκετούς, να ξεβολέψει ορισμένους, για να ικανοποιήσει, όμως, τελικά πολλούς και να πάει μπροστά ο τόπος. Όλα τα κόμματα της Κεντροαριστεράς έχουν λήξει πια εν πολλοίς τα εσωκομματικά τους, έχουν νέες ηγεσίες και κινούνται σε ουδέτερο πολιτικά χρόνο, καθώς ούτε το 2025 ούτε το 2026 θα είναι εκλογικές χρονιές. Ο κόσμος περιμένει να ακούσει και να αξιολογήσει προτάσεις συγκεκριμένες, ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, κοστολογημένες, ίσως δε και ανατρεπτικές. Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις δεν είναι θετικές ως προς αυτό.
