Τους τελευταίους δυο μήνες κυριάρχησε στην Ελλάδα, περισσότερο στο παρασκήνιο παρά στο προσκήνιο, μια ατμόσφαιρα με άρωμα πολιτικής ρευστότητας. Και δεν ήταν μόνον οι εξελίξεις και οι έντονες διεργασίες στον χώρο της αντιπολίτευσης με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ που συνέτειναν σε αυτό. Ήταν και τα μηνύματα που εξέπεμπε η κυβέρνηση, και ειδικά το πρωθυπουργικό περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου. Άλλοτε με σενάρια πρόωρων εκλογών. Άλλοτε με σχέδια αλλαγής του εκλογικού νόμου που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές. Για παράδειγμα, με την αύξηση του ποσοστού εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή από το 3% στο 5%. Επίσης, με τη μείωση του πήχυ της αυτοδυναμίας από το 39-40% στο 35-36%.
Παράλληλα, σωρεία δημοσκοπήσεων σε μη εκλογικούς χρόνους, όπως οι παρόντες, που μεταφράζονταν ως κρίση αξιοπιστίας της κυβέρνησης στους ψηφοφόρους. Και ενώ είναι γνωστό ότι οι δημοσκοπήσεις, όταν δεν υπάρχουν στον ορίζοντα εκλογές, δείχνουν τα ποσοστά των κομμάτων σε αποσυσπείρωση, την προηγουμένη περίοδο παρουσιάστηκαν αυτά ως κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στην κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη. Μπορεί και να έπαιζαν ρόλο ή τουλάχιστον να δημιουργούσαν μεγαλύτερη αναταραχή οι δηλώσεις ή περισσότερο η αναμονή δηλώσεων και τοποθετήσεων των πρώην πρωθυπουργών Σαμαρά και Καραμανλή, συνήθως σε παρουσιάσεις βιβλίων.
Το κλίμα αυτό, αν και έωλο -αφού τίποτα το ουσιώδες πολιτικά και πολιτειακά δεν έπειθε ότι θα προκύψει κρίση νομιμοποίησης για την κυβερνητική πλειοψηφία, από τις σελίδες των εφημερίδων και τις παρασκηνιακές στήλες του διαδικτύου-, πέρασε και στους εκπροσώπους των διεθνών αγορών που παρακολουθούν συνεχώς τη χώρα μας όπως και όλες τις άλλες της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα έχει ως πολιτικό και επενδυτικό πλεονέκτημα τη σταθερότητα στη διακυβέρνησή της, με ορίζοντα μάλιστα την Άνοιξη του μακρινού 2027 έναντι των περισσοτέρων χωρών της ένωσης.
Οι εξελίξεις όπως η διαγραφή Σαμαρά, ο σχολιασμός του Καραμανλή σχετικά με αυτήν ή οι τυχόν κινήσεις ανεξαρτητοποίησης βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, πέραν της εκτός έλεγχου κινητικότητας στην Κεντροαριστερά, συνέτειναν σε μια εικόνα πρόωρης διατάραξης της κανονικότητας στη χώρα. Απέναντι σε όλα αυτά τα σενάρια και το κλίμα που δημιουργούσαν, ο πρωθυπουργός μέχρι και την Τρίτη το βράδυ υπήρξε σχετικά αποστασιοποιημένος και σιωπηλός. Υπήρξαν δηλώσεις καθησυχαστικές και σαφείς από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και κάποιους υπουργούς ή βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά όλοι περίμεναν κάποια στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης θα επέλεγε να τοποθετηθεί σχετικά. Αυτό συνέβη, πριν καθορισθούν οι επιλογές του για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πολύ πριν από την απόφασή του για αλλαγές στο κυβερνητικό και επιτελικό του σχήμα, ειδικά μετά τις εξελίξεις που φέρνει μαζί της η εποχή Τραμπ.
Ο κ. Μητσοτάκης υπήρξε πολύ σαφής τόσο ως προς τον χρόνο των εκλογών όσο και ως προς τυχόν τροποποιήσεις στον εκλογικό νόμο. Ουσιαστικά έκλεισε τα ζητήματα. Συγκεκριμένα για τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο στην τηλεοπτική συνέντευξη στον Alpha και τον συνάδελφο κ. Σρόιτερ είπε: «Δεν έχω καμία πρόθεση να κατεβάσω τον πήχυ της αυτοδυναμίας. Το εκλογικό σύστημα είναι αυτό το οποίο έχουμε. Το πλαφόν εισόδου στη Βουλή είναι το 3%. Το μπόνους καθορίζεται όπως καθορίζεται αυτή τη στιγμή με το εκλογικό σύστημα, και με αυτό θα πάμε στις εκλογές του 2027. Είμαι ο τελευταίος ο οποίος, για να βελτιώσει ενδεχομένως τις πιθανότητες να κερδίσουμε μια ακόμη εκλογή, θα πειραματιστεί με αυτό αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού».
Επίσης για τα σενάρια πρόωρης προσφυγής στις κάλπες υπογράμμισε: «Έχουμε μια σταθερή κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας με ισχυρή λαϊκή εντολή, που, θεωρώ, κρατάει γερά το τιμόνι της χώρας. Οποιαδήποτε συζήτηση μπορεί να παραπέμπει σε ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση της χώρας με σκέψεις για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες απορρίπτεται κάθετα, οριζόντια και διαγώνια από εμένα». Η κανονικότητα στη χώρα τουτέστιν είναι εδώ…
