Η απόφαση ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας να απελευθερώσουν τα βεληνεκή των πυραύλων με τα οποία έχουν εξοπλίσει την Ουκρανία προκειμένου να είναι σε θέση να επιφέρει πλήγματα βαθιά στο ρωσικό έδαφος έχει αρκετές προεκτάσεις και ερμηνείες, σε μεγάλο βαθμό συμπληρωματικές. Το τελευταίο διάστημα οι Ουκρανοί πιέζονται στα πεδία της μάχης, και στο Κουρσκ και στο Ντονμπάς, με τους Ρώσους αργά αλλά σταθερά να προωθούνται και να έχουν θέσει τους Ουκρανούς σε διαδικασία φθοράς, αντιστρέφοντας τη μέχρι πρότινος εικόνα.
Η παροχή δυνατότητας στους Ουκρανούς να πλήξουν ρωσικές βάσεις και σχηματισμούς αλλά και βορειοκορεατικές δυνάμεις σε περιοχές πέρα του άμεσου θέατρου επιχειρήσεων, έχει στόχο να βελτιώσει τη θέση των Ουκρανών στρατιωτικά, ή τουλάχιστον να αποτρέψει την περαιτέρω επιδείνωσή της, ώστε να διαμορφωθεί ένα πιο ισορροπημένο πλαίσιο πιθανής διαπραγμάτευσης όταν αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Το ίδιο θα κάνουν και οι Ρώσοι. Θα επιχειρήσουν να ενισχύσουν τη θέση τους στο πεδίο, για να έχουν διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα θα υπάρξει κλιμάκωση, διότι οι Ρώσοι θα ανταπαντήσουν, άγνωστο ακόμα με ποιον τρόπο, αλλά κάποιος μπορεί να υποθέσει. Θα εξαρτηθεί και από την αποτελεσματικότητα των ουκρανικών πληγμάτων και την έκταση των καταστροφών σε προσωπικό και υποδομές που θα επιφέρουν στους Ρώσους.
Όσο μεγαλύτερη η καταστροφή από τους δυτικούς πυραύλους, τόσο σφοδρότερη θα είναι η ρωσική απάντηση. Μένει να διαπιστωθεί αν τα ρωσικά αντίποινα θα περιοριστούν στην Ουκρανία ή θα υπάρξουν και άλλες διαστάσεις. Επειδή ο πόλεμος έχει πάντα τη δική του δυναμική, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει ότι η κλιμάκωση θα είναι βραχυπρόθεσμη και ότι όντως θα δημιουργήσει ένα πιο σταθμισμένο πλαίσιο για διαπραγμάτευση, αν υπάρξει τέτοια. Είναι πιθανό να οδηγήσει σε μία μη οριοθετημένη όξυνση.
Από την άλλη, είναι προφανές ότι οι Δυτικοί δεν μπορούσαν να αφήσουν την Ουκρανία να περιέλθει σε δυσμενέστερη θέση, επιτρέποντας στους Ρώσους να διευρύνουν ενδεχομένως τα εδαφικά τους κέρδη, καθιστώντας την όποια διαπραγμάτευση ακόμα πιο ετεροβαρή. Στο δε επιτελείο Τραμπ είναι πιθανό αυτό να το εξέλαβαν και ως προσπάθεια να προκαταλάβουν τις δικές τους πρωτοβουλίες, δημιουργώντας μία πιο δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση.
Έτσι όπως εξελίσσεται το μέτωπο, δεν υπάρχουν εύκολα σενάρια για κανέναν. Αντί για εξισορρόπηση της κατάστασης, τα πράγματα μπορούν να οδηγηθούν σε ένα σπιράλ ανεξέλεγκτης επιδείνωσης. Όσο σαφές είναι ότι πλέον η πλήρης ανάκτηση των εδαφών από την Ουκρανία δεν είναι ρεαλιστικό σενάριο, άλλο τόσο κατανοητό γίνεται ότι δεν μπορεί να αφεθεί η χώρα να συνθλιβεί, άρα η συνέχιση της εξοπλιστικής βοήθειας είναι μονόδρομος. Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί εσαεί. Αυτή τη στιγμή ωστόσο δεν υπάρχει ούτε χρονοδιάγραμμα ούτε πιθανό πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Και συνήθως αυτό το κενό το καλύπτει η κλιμάκωση.
