Ακούγεται, αν είναι δυνατόν, ότι ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς σκέπτεται να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό του κράτους για το 2025 και ας διαγραφεί. Αν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο από έναν πολιτικό ηγέτη της Κεντροδεξιάς. Από την άλλη ο πρώην πρωθυπουργός έχει επικεντρωθεί σε μια δημόσια κριτική στην παρούσα ηγεσία της κυβέρνησης και του κόμματος σε δυο επίπεδα. Το ένα για τη συνεργασία με στελέχη που προέρχονται από την Κεντροαριστερά και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και το άλλο για τους χειρισμούς σε σχέση με την Τουρκία. Αν είναι δυνατόν!
Κατ’ αρχήν, ακόμη και αν είχαν προσβληθεί από μαζική άνοια οι Έλληνες, κάποιος από αυτούς θα θυμόταν ότι ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός κυβέρνησε σε συνασπισμό με το ΠΑΣΟΚ και τον τότε ηγέτη του, Ευ. Βενιζέλο, το 2012-2014, δομικό πρόσωπο του εκσυγχρονιστικού σημιτισμού, ενώ πριν συμμετείχε σε κυβερνήσεις συνασπισμού με το ΠΑΣΟΚ και μέρος της Αριστεράς η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του. Κάποιοι από αυτούς που ενδεχομένως έχουν περισσότερες πληροφορίες από το πολιτικό παρασκήνιο της εποχής θυμούνται ότι, όταν στο Μέγαρο Μαξίμου ο κ. Σαμαράς ερωτάτο και του ζητείτο να αποφασίσει για κάποιο σημαντικό ή λιγότερο σημαντικό θέμα, η πρώτη του απάντηση ήταν ερώτηση. Μια και συγκεκριμένη: « Ο Βαγγέλης (Βενιζέλος) τι λέει;»
Επίσης σε σχέση με την πρωθυπουργία του, οι Έλληνες, και πολύ περισσότερο οι δεξιοί, δεν ξεχνούν ότι τα μνημόνια 1 και 2, τα πλέον επώδυνα και άδικα για τη χώρα και τους πολίτες της τα διαπραγματεύτηκε και τα συμφώνησε ο κ. Σαμαράς ως ηγέτης της συμμέτοχης Κεντροδεξιάς στις κυβερνήσεις συνασπισμού και ως αρμόδιος πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ. Και μπορεί η συστημική προπαγάνδα να φόρτωσε όλο το «κόστος» των μνημονίων στο τρίτο μνημόνιο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το πρώτο εξάμηνο της θητείας της, αλλά, αν πάμε σε μια αναδρομή των όσων μέτρων και αναγκαστικών νόμων προκρίθηκαν στο μνημόνιο 1 και μνημόνιο 2 με πλήρη ευθύνη του Α. Σαμαρά, ο παλαίμαχος πολιτικός ηγέτης, που δικαιολογημένα δεν θέλει να θυμάται την πολιτεία του και «επενδύει» ταυτόχρονα στη μαζική αμνησία των πολιτών, και ειδικά των δεξιών της Νέας Δημοκρατίας, θα επιστρέψει μια ώρα αρχύτερα στους καταθλιπτικούς μοναχικούς περιπάτους του στα δρομάκια της Κηφισιάς.
Ο κ. Σαμαράς επίσης θέλει να ξεχνά ότι οι δεξιοί επί των ημερών της διακυβέρνησής του είχαν μείνει, οι πιο μετριοπαθείς, σπίτι τους σιωπηλοί και βλοσυροί και οι πιο ζωηροί ήταν στους δρόμους φωνάζοντάς τον «προδότη»! Ταυτόχρονα δεν μπορούν να αγνοήσουν εκείνο το ύφος ικέτη στη Γερμανία και την «τρόικα» και τις προσδοκίες του ότι με κάθε κόστος Βερολίνο και Βρυξέλλες θα τον κρατήσουν με κάποιον τρόπο στην εξουσία στις εκλογές του 2015.
Οι προσδοκίες του εκείνες φυσικά διαψεύστηκαν από την πραγματικότητα, αφού ούτε οι Γερμανοί έκαναν κάτι δραστικό για να υποστηρίξουν την τότε προεκλογική του επιχειρηματολογία και καμπάνια. Υπό την έννοια αυτή, κάθε άλλο παρά πρόθυμη είναι η Δεξιά στο να την εκπροσωπεί ή να φαντάζεται ότι την εκπροσωπεί ο κ. Σαμαράς. Από την άλλη, ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας δεν θα πρέπει να είναι αχάριστος. Τα μέλη και οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας τον πίστεψαν και τον στήριξαν.
Εξελέγη αρχηγός απέναντι στην απολύτως ανταγωνιστική υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη, δεν εξέπεσε όταν έκανε τη μεγάλη «κωλοτούμπα» από αντιμνημονιακός σε μνημονιακό και του έδωσαν την ευκαιρία να διαπραγματεύεται πίσω από «κλειστές πόρτες» με την εγχώρια διαπλοκή την πρωθυπουργία του. Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους «σαμαρισμούς» και η δεξιά πτέρυγα είναι βέβαιο, πλην της παρέας του, ότι δεν θα επιτρέψει πείσματα και εγωισμούς από την «αυλή του Κολεγίου»…
