Η κατάσταση που επικρατεί στην αντιπολίτευση, με την πλήρη απουσία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης στην παρούσα χρονική στιγμή, οδηγεί τους πάντες να λένε ότι η κυβέρνηση έχει να ανταγωνιστεί πλέον τον κακό της εαυτό και μόνο. Μόνο που ο συγκεκριμένος αντίπαλος είναι και ο πιο επικίνδυνος… Βλέπετε, τα φαινόμενα κυβερνητικών στελεχών που είτε λειτουργούν μια ταχύτητα πιο κάτω είτε βλέπουν αφ’ υψηλού την πολιτική σκηνή δεν έχουν εκλείψει. Για παράδειγμα, ανεξαρτήτως του περιεχομένου, του κινήτρου ή ακόμη και της συνθήκης της απόλυτης ασφάλειας που παρέχει η έλλειψη σοβαρής αντιπολιτευτικής ρητορικής, δεν είναι δυνατόν οι ερωτήσεις των κυβερνητικών βουλευτών να απαντώνται σε ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ περιπτώσεις όχι από τους ίδιους τους υπουργούς αλλά από τους γενικούς γραμματείς ή οποιουσδήποτε άλλους εμπλεκόμενους.
Και ναι, μπορεί οι εν λόγω πρωτοβουλίες να συνιστούν φαινόμενο του τελευταίου διαστήματος και να ακολουθούν τη συμπεριφορά των δύο πρώην πρωθυπουργών Καραμανλή και Σαμαρά, που για κάποια «γαλάζια» κοινοβουλευτικά στελέχη πάντα έχει τη βαρύτητα και την επιρροή της, ωστόσο για να συμβεί αυτό μεσολάβησε το μήνυμα των ευρωεκλογών, το οποίο φαίνεται πως λησμονείται άνευ λόγου και αιτίας, παρά το γεγονός ότι ήταν ιδιαιτέρως ηχηρό.
Τουλάχιστον όλοι εκείνοι οι… ξεχασιάρηδες ας παρακολουθήσουν το παράδειγμα του ίδιου του Μητσοτάκη, που, μόλις πριν από λίγα εικοσιτετράωρα και έχοντας τον αρμόδιο υπουργό Τάκη Θεοδωρικάκο στο πλευρό του, προχώρησε στην ανακοίνωση των μειώσεων των τιμών για είδη πρώτης ανάγκης. Εξάλλου, η καθημερινότητα και η τσέπη είναι οι δύο παράγοντες που διαχρονικά κρίνουν την έκβαση των εκλογικών αναμετρήσεων σε αυτή τη χώρα. Και αν για την ώρα η ΝΔ δείχνει να μην έχει αντίπαλο, όπως μαρτυρούν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που καταδεικνύουν αύξηση των ποσοστών της στην πρόθεση ψήφου (σε μια στιγμή μάλιστα κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει τα πάνω του και η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως ένα απάνεμο λιμάνι στη φουρτούνα της επικαιρότητας), ωστόσο, με μαθηματική ακρίβεια, μια μεγαλύτερη ή μικρότερη ευκαιρία θα δοθεί είτε στον Ανδρουλάκη είτε σε οποιονδήποτε άλλο δείξει ότι μπορεί να εκφράσει στα σοβαρά ένα κομμάτι των δυσαρεστημένων πολιτών. Όχι απαραίτητα μέχρι του σημείου της αλλαγής των πολιτικών ισορροπιών, αλλά έστω στο επίπεδο της άσκησης περαιτέρω πίεσης στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Πόσες φορές διαψεύστηκαν από την ιστορία εκείνοι που χρησιμοποιούσαν παντός είδους υποκοριστικά και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες κ.ά. για πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι τελικώς πήραν την εκδίκησή τους από την ιστορία; Ως εκ τούτου, οι απλοποιήσεις του τύπου «μέχρι εκεί μπορεί το παιδί» ή «οι επίκαιρες ερωτήσεις συνιστούν το ξέσπασμα των πικραμένων βουλευτών εξαιτίας της μη αξιοποίησής τους σε κάποιο κυβερνητικό πόστο», ακόμη και αν διαθέτουν δόσεις αλήθειας, δεν είναι δυνατόν να περνούν απαρατήρητες και να μη «ζυγίζονται» επαρκώς από υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς, υφυπουργούς, επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου και παντός είδους συμβουλάτορες. Ό,τι πολιτικό σύμπλεγμα ή θυμικό και αν κουβαλούν ο Κακλαμάνης, ο Στυλιανίδης, ο Βλάχος, ο Χρυσομάλλης και οι υπόλοιποι, δεν παύουν αφενός να αφήνουν αποτύπωμα και αφετέρου να μεταφέρουν κάποια από τα μηνύματα που εκπέμπουν οι πολίτες που τους εμπιστεύονται στις εκλογικές τους περιφέρειες.
Η παράμετρος αυτή είναι απολύτως ανεξάρτητη από τα καμώματα των δύο πρώην με τους οποίους συνομιλούν οι προαναφερθέντες -και όχι μόνο-, η… ηπιακή συμπεριφορά των οποίων δεν απασχολεί κανέναν. Αν μάλιστα οι βουλευτές και αυτοί και οι υπόλοιποι που εκφράζουν ενστάσεις και ανησυχίες για κεντρικές κυβερνητικές επιλογές εξαιρέσουν από την εξίσωση των κοινοβουλευτικών ενεργειών τους τον Καραμανλή και τον Σαμαρά, είναι απολύτως σίγουρο πως θα καταφέρουν να αφήσουν ακόμη πιο ισχυρό στίγμα έναντι των κατεχόντων κρίσιμα χαρτοφυλάκια;. Από την άλλη φυσικά, η πολυδιαφημισμένη μάχη της καθημερινότητας (και της πραγματικότητας) και άρα της διαμόρφωσης της δυναμικής προς τις επόμενες εθνικές εκλογές είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν θα εξαρτηθεί ούτε από τα μπλε κουτάκια του Άκη ούτε ούτε από τις βαθυστόχαστες αναλύσεις του Άλεξ.
