Αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη γεωγραφική και γεωπολιτική περιφέρεια είναι κοσμογονικά. Όχι μόνο λόγω του πολέμου και των όσων εξελίσσονται στα πεδία των επιχειρήσεων. Αυτά ούτως ή άλλως αποτελούν ήδη ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη στρατιωτική ιστορία για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή ο πόλεμος αλλάζει μπροστά στα μάτια μας σε ό,τι αφορά τα μέσα και τον τρόπο διεξαγωγής του με τέτοια ταχύτητα, που είναι αμφίβολο αν έχει υπάρξει ξανά τόσο ραγδαία μεταβολή σε πραγματικό χρόνο.
Δεύτερον, επειδή υπάρχουν δύο δρώντες, οι Ισραηλινοί και οι Ουκρανοί, που αποτελούν παράδειγμα αποφασιστικότητας, ανθεκτικότητας και προσαρμοστικότητας, για διαφορετικούς λόγους καθένας και με διαφορετικό τρόπο αλλά επιδεικνύοντας τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά.
Οι άλλες αλλαγές που συντελούνται και οι οποίες θα είναι δομικές και θα μεταβάλουν τον χάρτη, σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων, είναι βαθιά γεωπολιτικές.
Αυτές είχαν ξεκινήσει ήδη πριν από το τρομοκρατικό χτύπημα της 7ης Οκτωβρίου, το οποίο σε μεγάλο βαθμό είχε ως στόχο ακριβώς να ανακόψει αυτές τις μετατοπίσεις.
Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, η ολοκλήρωση των οποίων διεκόπη από την επίθεση της Χαμάς λίγο πριν κορυφωθούν με την υπογραφή μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, που θα αποτελούσε την κορωνίδα της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας, στην πράξη συνεχίζουν να μορφοποιούνται παρά τον πόλεμο.
Η τοποθέτηση του πρίγκιπα διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, ότι η χώρα του πρέπει να τελειώνει με τον ριζοσπαστισμό και ότι πρέπει να ανοιχτεί στον κόσμο και στα νέα δεδομένα συνοψίζει τις ανατροπές συσχετισμών οι οποίες κυοφορούνται. Η Σαουδική Αραβία εδώ και καιρό υπό την ηγεσία του Μπιν Σαλμάν μετασχηματίζει την οικονομία της, επιχειρώντας να απεξαρτηθεί από το μονοδιάστατο μοντέλο των υδρογονανθράκων.
Τα αραβικά βασιλεία του Κόλπου θα αποτελέσουν μέρος του μεγάλου εμπορευματικού και ενεργειακού διαδρόμου IMEC, που θα ξεκινά από την Ινδία και μέσω Ιορδανίας και Ισραήλ θα συνεχίζει στην Κύπρο και στην Ελλάδα, που θα αποτελούν την ευρωπαϊκή είσοδο. Η συνεργασία της Ελλάδας με τη Σαουδική Αραβία διευρύνεται και εμβαθύνεται σε όλους τους τομείς, από τον στρατιωτικό -υπενθυμίζεται ότι υπάρχει ελληνική πυροβολαρχία Patriot εκεί για να προστατεύει τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις- μέχρι τον επενδυτικό και τις πάσης φύσεως διασυνδέσεις οι οποίες προωθούνται συμπεριλαμβανομένου και καλωδίου μεταφοράς δεδομένων (data cable).
Το Ιράν θεωρεί τα αραβικά κράτη του Κόλπου εξίσου εχθρικά με το Ισραήλ και αυτά με τη σειρά τους κατατάσσουν το ιρανικό καθεστώς ως κορυφαία απειλή που επιβουλεύεται τη σταθερότητά τους.
Με λίγα λόγια ο χάρτης αλλάζει, τα στρατόπεδα αναδιατάσσονται και η Ελλάδα, όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους, βρίσκεται στη σωστή πλευρά. Αυτό στο οποίο πρέπει να ανταποκριθούμε όμως είναι η πλήρης αξιοποίηση της συγκυρίας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με φοβικές αντιλήψεις.
