Η κατάσταση με τους νέους πολιτικούς μοιάζει αφόρητη και δικαιολογημένα δημιουργεί ανησυχίες για τη συστημική επάρκεια της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού μας. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. Δούκα. Εμφανίσθηκε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων απέναντι στο φαβορί για μια δεύτερη θητεία κ. Μπακογιάννη. Οι Αθηναίοι από την άκρα Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά, σε μια ευρεία και επαρκή πλειοψηφία που υπερέβη το 50%, τον «διόρισαν» δήμαρχο Αθηναίων. Ο κ. Μπακογιάννης βρέθηκε απέναντι σε μια διάχυτη αρνητική ατμόσφαιρα από τους δημότες του. Ο κ. Δούκας από την άλλη, με πιο ταπεινό ύφος, κατάφερε να πείσει τους Αθηναίους, πρώτον, ότι δεν τον ενδιέφερε η κεντρική πολιτική σκηνή και, δεύτερον, ότι έχει τις γνώσεις και τις εμπειρίες για να επηρεάσει θετικά την κατάσταση στον κεντρικό αυτόν δήμο της χώρας. Ελάχιστες ημέρες μετά την εκλογή του στο αξίωμα του δημάρχου, πριν ακόμη ορκισθεί, προχώρησε σε διαγγέλματα για τη σωτηρία της δοκιμαζόμενης Κεντροαριστεράς, για κάποιο σχήμα συνασπισμού μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και για μια επόμενη μέρα για τη χώρα που εγγυούνταν η παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Άφωνοι δεν έμειναν μόνον οι Αθηναίοι αλλά οι πολίτες σε όλη τη χώρα. Η επίδειξη ματαιοδοξίας του κ. Δούκα, που έφθανε στα όρια της φαυλότητας, δεν έμεινε μόνο στο επίπεδο διακηρύξεων, όπως αρχικά κάποιοι από τους δημότες του πίστευαν, μη θέλοντας να αποδεχθούν την εκτός κάθε λογικής πρόβλεψης εξέλιξη, αλλά απέκτησε περιεχόμενο όταν «άνοιξε» το παιχνίδι των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, μετά το θετικό αλλά μέτριο αποτέλεσμα που πέτυχε το κόμμα στις ευρωπαϊκές εκλογές. Ο κ. Δούκας έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος του κόμματος, διακηρύσσοντας ότι αυτός θα είναι ο εγγυητής της συνάντησης με την Αριστερά, σε έναν συνασπισμό δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων που θα φέρουν την επόμενη μέρα στην Ελλάδα, απέναντι στην πολιτική ηγεμονία της Κεντροδεξιάς.
Διάφοροι «μπαρουτοκαπνισμένοι» παράγοντες του παλιού και του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ συγκρότησαν το επιτελείο του, ενώ επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα έσπευσαν να ενθαρρύνουν την προοπτική της εκλογής του στη θέση του κ. Ανδρουλάκη. Ο άσχετος παντελώς με την πολιτική κ. Δούκας και υπόχρεος να αναλάβει και να υπηρετήσει τις δημόσιες υποθέσεις και συμφέροντα στον Δήμο Αθηναίων από τότε τη μόνη σχέση που απέκτησε με το πολυτελές γραφείο του στην πλατεία Κοτζιά είναι στο να το μετατρέψει σε προσωπικό πολιτικό γραφείο για την επικράτησή του στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Απέναντι στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που του έδωσε την ευκαιρία και το «χρίσμα» να συμμετέχει ως υποψήφιος δήμαρχος στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και στην ευθύνη του έναντι των Αθηναίων που σε συντριπτική και προπάντων υπερκομματική πλειοψηφία τον έχουν ψηφίσει.
Όλο αυτό το δράμα και ταυτόχρονα παρωδία πολιτικής και δημόσιας ευθύνης ευτυχώς τελείωσε την Κυριακή το βράδυ με τον πλέον οριστικό τρόπο. Ο κ. Δούκας, έστω για τα επόμενα χρόνια, θα μπορούσε να αφήσει τις μεγάλες φιλοδοξίες του και να ασχοληθεί με αυτά τα ταπεινά για τα οποία τον ψήφισαν οι πολίτες της Αθήνας. Αυτό είναι το πιο λογικό, το πιο έντιμο και το πιο ηθικό. Αν τα του Δήμου της Αθήνας τού φαίνονται κατώτερα των φιλοδοξιών του, ας παραιτηθεί. Κάποιος θα βρεθεί να αναλάβει την τύχη της Αθήνας.
Οι πολίτες όχι μόνο της πόλης αλλά και της επικράτειας έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τη συγκρότηση, την ευθύνη και τη ματαιοδοξία των νέων γενιών που επιδιώκουν να εμπλακούν στην πολιτική. Μιλάμε κυριολεκτικά για… βέρτιγκο.
