Ελάχιστες εβδομάδες απομένουν μέχρι την ώρα της κρίσης για την αμερικανική ηγεσία των επόμενων ετών. Οι προβλέψεις για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ δίνουν αμφίρροπο αποτέλεσμα, με την Κάμαλα Χάρις να έχει καλύψει έδαφος έναντι της πρωτοπορίας του Ντ. Τραμπ και να έχει δημιουργήσει ένα πιο θετικό κλίμα, σε σχέση με τον πολύ πιο αδύναμο από πλευράς υγείας Τζο Μπάιντεν. Αλλά έχει ακόμη δρόμο η σημερινή αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, για να πείσει για την ικανότητα και την εμπειρία της να αναλάβει την ηγεσία του Λευκού Οίκου. Αποτέλεσμα, και σήμερα το ενδεχόμενο Τραμπ ως επόμενου προέδρου για μια δεύτερη και τελευταία θητεία να προβάλλει πιο ισχυρό.
Ας μην αγνοείται εξάλλου και το γεγονός ότι πολιτικό σύμμαχό του έχει τον Ρ. Κένεντι, ο οποίος, αφού αποσύρθηκε από την κούρσα για την προεδρία της χώρας, τοποθετήθηκε εξαρχής και με σαφήνεια στο πλευρό των Ρεπουμπλικανών και του Ντ. Τραμπ, προσφέροντας μια ισχύ επιρροής της τάξης του 7-8% του εκλογικού σώματος. Κάτι που επίσης δεν θα πρέπει να διαφεύγει την προσοχή είναι ότι ο Ντ. Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί προβάλλουν ως ένα αρκετά αντισυστημικό μέτωπο, απέναντι στον «πολιτικό καθωσπρεπισμό» των Δημοκρατικών, που με την οικονομική τους πολιτική όμως έχουν διευρύνει τις ανισότητες των κοινωνικών τάξεων, έχουν δημιουργήσει δεδομένα μιας πολύ ακριβής Αμερικής στην καθημερινότητα για τους Αμερικανούς, έχουν υποβαθμίσει πολύ το διεθνές γεωπολιτικό προφίλ της χώρας, ενώ προβάλουν τη woke κουλτούρα του ακραίου δικαιωματισμού ως τη μόνη αλήθεια.
Και μπορεί στη Νέα Υόρκη ή την Ουάσινγκτον και την ανατολική ακτή η στήριξη των Δημοκρατικών και της Χάρις να φαντάζει μονόδρομος, αλλά υπάρχει και ψηφίζει και η άλλη Αμερική, ή μάλλον στις εκλογές συμμετέχει ολόκληρη η Αμερική των ΗΠΑ. Μάλιστα αυτά τα εκατομμύρια ψηφοφόροι του «κατώτερου θεού» για τους «πεφωτισμένους» δεν έχουν και πολλούς λόγους να υπερασπιστούν τη συνέχεια των Δημοκρατικών στην ηγεσία της χώρας.
Στην Ελλάδα η εικόνα για την κατάσταση στις ΗΠΑ και την προεκλογική περίοδο που εξελίσσεται ακολουθεί την μονομέρεια των πλέον φανατικών και των πλέον ακραίων οπαδών των Δημοκρατικών και υπερασπιστών της Κάμαλα Χάρις. Αυτό οφείλεται σε κάποιες «εκλεκτικές συγγένειες» που διατηρούν παραδοσιακά πολιτικές και επιχειρηματικές οικογένειες με προσωπικότητες των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, αλλά και εγχώριων εκδοτικών συγκροτημάτων, που διατηρούν ισχυρή επιρροή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Η ουσία όμως είναι και για να μην υπάρξουν εκπλήξεις τη νύχτα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων στις ΗΠΑ ότι ο Ν. Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση από πλευράς εκλογικής ισχύος και επιρροής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το παιχνίδι της εκλογής νέου προέδρου έχει κριθεί. Όσον αφορά εξάλλου το τι θα σημάνει η εκλογή Τραμπ ή Χάρρις για τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ έχει ξεκαθαριστεί με τον πλέον επίσημο τρόπο από την αμερικανική πλευρά ότι δεν θα αλλάξει τίποτα όποια και αν είναι η εξέλιξη. Ο Έλληνας πρωθυπουργός και στις δυο περιπτώσεις θα οργανώσει το πρόγραμμα των επαφών του στις ΗΠΑ εντός του 2025 και θα επιδιωχθεί συνάντηση με τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Φυσικά είναι ήδη φανερό ότι η διεθνής διπλωματία μιας προεδρίας Τραμπ θα έχει διαφορές από τη διεθνή διπλωματία των Δημοκρατικών, συνέχεια εκείνης των τελευταίων ετών. Η Ελλάδα θα έχει να κερδίσει ή να χάσει από αυτό.
Η συνάντηση το πρωινό προηγούμενου Σαββάτου του πρωθυπουργού με πέντε γερουσιαστές των Ρεπουμπλικανών στο σπίτι του στην Κρήτη, με την παρουσία του υπουργού Αμύνης, Ν. Δένδια, καθησυχάζει τις ανησυχίες που είχαν δημιουργηθεί για την αδικαιολογήτως δεσπόζουσα τάση της Αθήνας ευθυγράμμισης με τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ, που θα μπορούσε να δημιουργήσει πικρίες και αρνητικό κλίμα στους Ρεπουμπλικανούς για την ελληνική ηγεσία.
