Το θέμα της ραγδαίας αύξησης περιστατικών σωματικής και ψυχολογικής βίας μεταξύ των ανηλίκων δεν είναι αμιγώς πολιτικό. Είναι κυρίαρχα κοινωνικό. Αν η βία των ανηλίκων σχετιζόταν με τα γήπεδα, για παράδειγμα, με τον χουλιγκανισμό, η εμπλοκή και η ευθύνη της πολιτείας, στο σύνολό της και όχι μόνο σε σχέση με την κυβέρνηση, αυξάνονται εξαιτίας της ανάγκης των μέτρων αποτροπής και εποπτείας που οφείλει να λάβει για την ανάσχεση του φαινομένου. Πράγματι, η διακυβέρνηση Μητσοτάκη με σειρά προσπαθειών και όλο και πιο ώριμες πολιτικές τακτικές κατόρθωσε ένα θεαματικό αποτέλεσμα ανάσχεσης της βίας στα γήπεδα ή πέριξ αυτών.
Οι συνθήκες κλιμάκωσης της βίας μεταξύ ανηλίκων τόσο στο περιβάλλον του σχολείου όσο και στα στέκια και προπάντων στο διαδίκτυο δεν είναι τέτοιου τύπου πρόκληση. Είναι ένα φαινόμενο πολύ πιο σύνθετο που συνδέεται με τις νέες τεχνολογίες μέσω διαδικτύου και τη μαζική κουλτούρα που δεσπόζει στις νεότερες γενιές – από τα παιδικά τους χρόνια ακόμη. Η πολιτεία προχώρησε από την πλευρά της με νομοθετικές πρωτοβουλίες και επιχειρησιακές τακτικές που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των υπουργείων Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης, αποφασίστηκαν εντός του υπουργικού συμβουλίου με ενεργή συμμετοχή του ίδιου του πρωθυπουργού και ενίσχυσαν το πλέγμα των μέτρων ασφαλείας στα σχολεία, σε χώρους-στέκια των νέων, αλλά και όσον αφορά την ανάσχεση των συμμοριών που δρουν στο διαδίκτυο ή στο πεζοδρόμιο. Επίσης, από την πλευρά της νομοθεσίας μπήκαν στο κάδρο οι ξεχασμένες επί δεκαετίες ευθύνες των γονέων και των κηδεμόνων των ανηλίκων, ενώ προβλέφθηκε και αυστηροποίηση ή άλλη τυποποίηση ποινών και επιπτώσεων για τις άνομες πράξεις των παιδιών τους.
Η πολιτεία εν συνόλω θα μπορούσε να μείνει σε αυτό το περιβάλλον, είτε κάποιοι το σχολίασαν ως δημιουργικό είτε άλλοι ως κατασταλτικό και μόνον. Ο πρωθυπουργός, όμως, κ. Μητσοτάκης, δεν έμεινε εκεί. Ως επικεφαλής και ο ίδιος μιας πολυμελούς οικογένειας και προερχόμενος από μια, επίσης, εξόχως πολυμελή οικογένεια, αν και τα δικά του παιδιά δεν βρίσκονται σε αυτές τις ηλικίες, θέλησε να εγκύψει, τόσο ο ίδιος όσο και κυβερνητικά, πιο βαθιά στο πρόβλημα. Αναζήτησε τα «εργαλεία» εκείνα που ενθαρρύνουν ή δικαιώνουν ως «ηρωισμό» τη βία μεταξύ ανηλίκων. Στο πεδίο αυτό, η κυβέρνηση, η πολιτεία, δεν έμεινε σε μέτρα ελέγχου κατασταλτικού και μόνον τύπου. Να υπάρξουν επιπλέον οδηγίες, για παράδειγμα, στο ηλεκτρονικό έγκλημα ή να ενθαρρυνθούν υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας με προηγμένες τεχνολογίες να συνδράμουν στην αντιμετώπιση της βίας μέσω διαδικτύου. Επιχειρεί ένα άλμα παραπέρα.
Αναλαμβάνει ο ίδιος παρέμβαση-κινητοποίηση στην ευρωπαϊκή δομή σε ανώτατο επίπεδο, προκειμένου να υιοθετηθούν περιοριστικά μέτρα με «κόφτη» στα κύρια δίκτυα των social media. Tik-Tok, YouTube, Instagram. Αυτά, με τους αυτοματισμούς που έχουν από την κατασκευή τους, τους σχετικούς αλγόριθμους των προτιμήσεων, αλλά και την ελευθεριότητα περιεχομένου ασχέτως ηλικίας, προσομοιάζουν σε κάποιες περιπτώσεις με «dark rooms» ενθαρρύνοντας ή και συντονίζοντας τη βία και τις παρεκτροπές των ανηλίκων. Το πρόβλημα της κλιμάκωσης της βίας των ανηλίκων δεν αποτελεί περιοριστικά εθνικό ζήτημα αλλά ευρωπαϊκό. Οι περιορισμοί, επίσης, στη λειτουργικότητα διεθνών εταιρειών, όπως οι εν λόγω, δεν μπορούν να αποτελέσουν στόχους πλαισίου αποσπασματικά στην Ελλάδα.
Οι πρωτοβουλίες και η έμφαση που δίνει ο πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης, στο θέμα, υπερβαίνοντας τα στενότερα όρια της κυβερνητικής τακτικής, ανοίγουν «δρόμους» στην κοινωνία και την οικογένεια, ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της καθημερινότητας στο κάθε σπίτι, επενδύοντας στην ισχύ του κράτους και τη δυνατότητα να επιχειρήσει και να επιτύχει αποτελεσματικότερη ανάσχεση στα ζητήματα κατάχρησης και τις επιπλοκές από τη χρήση των νέων τεχνολογιών. Είναι, ταυτόχρονα, αφετηρία για το μέλλον ως προς τον ρόλο των κυβερνήσεων στην επίτευξη αρμονίας στις κοινωνίες.
