Το Ισραήλ μετά τη νέα επίθεση με εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους από το Ιράν έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να πλήξει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης από αέρος. Οι διάφοροι «χρησμοί» από αξιωματούχους και αναλυτές περί καταστροφής δεν έχουν λογική για έναν και μόνον απλό λόγο. Το Ιράν εφόσον υπάρξει κατάπαυση του πυρός θα εξελίξει την τελευταία φάση του πυρηνικού του προγράμματος και θα αναδειχθεί σε επιθετική πυρηνική δύναμη στην περιοχή. Και τότε τι θα γίνει; Ποιος θα είναι ο χειρισμός ή ποια περιθώρια θα έχουν για παράδειγμα οι δυτικές μεγάλες δυνάμεις που ασκούν διπλωματία και προκρίνουν την «αποκλιμάκωση»; Πώς θα αντιμετωπίσουν την εξοπλισμένη με πυρηνικά όπλα Τζιχάντ; Αυτή θα τους χτυπάει μέσα στις πόλεις τους και τα σπίτια τους με «μοναχικούς λύκους», με μαχαίρια, βόμβες και πυροβολισμούς στο πλήθος και ταυτόχρονα θα απειλεί γεωπολιτικές περιοχές ολόκληρες με τους πυραύλους της. Πώς θα διαπραγματευθούν οι «losers» της Δύσης αλλά και οι Ρώσοι ή οι μακρινοί από την εν λόγω «θερμή ζώνη» Κινέζοι το ισλαμικό μέτωπο;
Όπως και μέχρι σήμερα το «βαθύ κράτος» των Δημοκρατικών των ΗΠΑ ή οι «χαμένες» αυτοκρατορίες της Ευρώπης, με περισσότερες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς απέναντι στη ζωή, την ειρήνη, την ευημερία και τις ελευθερίες των ανθρώπων; Είναι κακό πράγμα ο πόλεμος. Αλλά η ανθρωπότητα και η ιστορία κινήθηκε πάντα και με πόλεμο και με ειρήνη. Ο Κλαούζεβιτς σημείωνε για τέτοιου τύπου εμπλοκές ότι «υπάρχουν καταστάσεις στον κόσμο όπου δυστυχώς η κλιμάκωση είναι απαραίτητη και η μόνη επιλογή».
Ο συσχετισμός των δυνάμεων στην Ανατολή προϋποθέτει τη νίκη του Ισραήλ έναντι του «άξονα της Τζιχάντ». Του νέου άξονα του ναζισμού, που όπως και τότε κάποιοι -πολλοί και ισχυροί- θεωρούν ως καλό να πετύχουν μαζί του τον συμβιβασμό και την «ασφαλή ειρήνη». Αλλά και τότε βρέθηκαν λαοί και έθνη όπως οι Άγγλοι και προσωπικότητες όπως ο τότε ηγέτης τους, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στον τρόμο και αντιμετώπισαν με γενναιότητα την «πιο σκοτεινή ώρα», εκείνη της εμπλοκής στον πόλεμο, οδηγώντας στη νίκη τις δυνάμεις της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και των εθνών.
Σήμερα το Ισραήλ πολεμά με τη βαρβαρότητα και την Τζιχάντ και οι γυναίκες, οι νέοι, οι διανοούμενοι, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι στη στρατιά της Τζιχάντ και του ιερατείου, άνθρωποι που θέλουν να έχουν γνώμη και άποψη για τη ζωή τους στην Τεχεράνη, τη Βαγδάτη, τη Βηρυτό, τη Δαμασκό, το Κουρδιστάν, την Υεμένη, το Αφγανιστάν, την Αφρική, τον Καύκασο χαμογελούν και ελπίζουν. Το Ισραήλ πολεμά σε τέσσερα μέτωπα ήδη το δίκτυο του μίσους. Απέναντι στη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς, την Ισλαμική Τζιχάντ, τους Χούθι και τον πυρήνα όλων, τους Φρουρούς της Επανάστασης, για να δοθεί η ευκαιρία σε αυτούς τους λαούς, τα έθνη, τις φυλές, τους πολιτισμούς της ερήμου να αναλάβουν και πάλι την τύχη των κρατών και του μέλλοντός τους. Ο Νετανιάχου μιλά για τη συνάντηση των αρχαίων πολιτισμών Εβραίων, Περσών, Αράβων, Αιγυπτίων, Ελλήνων σε μια νέα συμφωνία ειρήνης και ευημερίας στην ευρύτερη περιοχή μετά την ήττα της Τζιχάντ, με μια «νέα τάξη» που θα επανακαθορίσει τις αξίες στους «δρόμους του Αβραάμ» από τη Μεσόγειο και τον Ινδικό μέχρι την Κασπία και τον Εύξεινο Πόντο.
Το Ισραήλ για να νικήσει θα χρειασθεί συμμάχους εν όπλοις από τους δυτικούς και συντεταγμένη υποστήριξη με ηγέτες τους Αμερικανούς, τους Γάλλους και τους Βρετανούς και τους Άραβες στην Ιορδανία, την Αίγυπτο και τα Εμιράτα να αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Ο πόλεμος θα είναι μακρύς και επώδυνος, αλλά η Τζιχάντ και ο βαρβαρισμός θα ηττηθούν, με τις ηγεσίες των τριών θρησκειών να συναντούνται τελικά στη… νέα Ιερουσαλήμ.
