Τα κρούσματα βίας, σχολικής και εξωσχολικής, στους κύκλους των ανηλίκων είναι δεκάδες χιλιάδες και σκιάζουν την καθημερινότητα της μέσης οικογένειας στη χώρα μας. Χιλιάδες οι συλλήψεις ανηλίκων για παραβατική συμπεριφορά, ενώ εμπλεκόμενοι εκ του νόμου και της λογικής είναι οι γονείς και οι κηδεμόνες τους.
Η πολιτεία από την πλευρά της δείχνει τα απαραίτητα αντανακλαστικά. Τα υπουργεία Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης, με κοινές πρωτοβουλίες και ανακοινώσεις, με τη συμμετοχή του ίδιου του πρωθυπουργού κινούνται με αστυνομικές επιχειρήσεις για την εξάρθρωση συμμοριών, δικτύων αλλά και τη σύλληψη πρωταγωνιστών ανηλίκων σε επεισόδια βίας, bullying και κατάχρησης νέων τεχνολογιών και πλατφορμών στο διαδίκτυο. Από το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει ήδη δημοσιοποιηθεί η αυστηροποίηση των ποινών για την αδιάφορη στάση των γονέων που ασκούν κηδεμονία, ούτως ώστε από τη μία να αναλάβουν τις ευθύνες τους και από την άλλη να αντιμετωπίσουν πιο σοβαρά τη στάση και τις πράξεις των παιδιών τους.
Το ζήτημα όμως δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά. Ούτε φυσικά συνδέεται με την παρουσία μιας κυβέρνησης, της όποιας κυβέρνησης, στην εξουσία. Αλλά με τις πραγματικές συνθήκες μιας κοινωνίας, στην περίπτωσή μας της ελληνικής. Με τις σχέσεις γονέων και παιδιών, με την εκπαίδευση αλλά και τις συνθήκες στα σχολεία. Με την έννοια της ηθικής, του κοινωνισμού και των προτύπων που έχουν οι νέοι στην πορεία της ενηλικίωσής τους, και ειδικά στα χρόνια της εφηβείας. Όταν η αδρεναλίνη, η οργή και η αντίδραση στα δεδομένα ξεχειλίζουν μέσα στην καθημερινότητα. Η παρέμβαση της πολιτείας, ακόμη και στο πλαίσιο της λειτουργίας των σχολείων, έχει όρια. Ο νόμος, η τάξη ή η πειθαρχία δημιουργούν πλαίσιο, αλλά δεν μπορούν αναστρέψουν την παρακμή μιας κοινωνίας.
Μιλώντας, για παράδειγμα, για την έξαρση της βίας των ανηλίκων, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από ένα ερώτημα προς τους ενήλικους. Τα παιδιά σας ακούνε τραπ, παίζουν βίαια video games, βρίσκονται σε διάφορους ιστότοπους και κοινωνικά δίκτυα των dark rooms. Ακούσατε ποτέ τραπ; Αυτήν που σιγοψιθυρίζουν τα παιδιά σας και οι στίχοι της κυριαρχούν στο μυαλό και την ψυχή τους; Τι είναι η τραπ; Μια εξέλιξη της χιπ-χοπ, θα πει κάποιος, που γεννήθηκε στα γκέτο των μαύρων στις ΗΠΑ, ως underground έκφραση των περιθωριακών και χωρίς μοίρα ανθρώπων. Μιλά για βία, για ναρκωτικά, έχει ως κύρια έκφραση τον μισογυνισμό ή τον μισανθρωπισμό, λατρεύει ως θεότητα την απληστία, δεν αναγνωρίζει τον νόμο και κηρύσσει την τυφλή επανάσταση στη βάση της εχθροπάθειας.
Τα ινδάλματα της δεν έχουν ηθική αλλά επιβολή. Διά της κατάχρησης και της αυθαιρεσίας. Η ζωή δεν έχει νόημα χωρίς επιβολή στους άλλους. Δεν έχει αισθήματα ούτε λογική αλλά μόνον παρορμήσεις. Δεν αγαπά τους λαούς ούτε τα έθνη ούτε την οργανωμένη κοινωνία. Μιλά μόνον για συμμορίες. Βίαιες, εγκληματικές αλλά κυρίαρχες έναντι όλων. Τα λόγια της τραπ συνδέονται με τις εικόνες των games, τα κινηματογραφικά B-movies, και αυτά με τα TikTok και τα social media των ψηφιακών δικτύων, όπου η ψευδαίσθηση της βίας αναζητά τα πραγματικά περιστατικά αυτού του τύπου της καταξίωσης.
Αφού γονείς και παιδιά είναι απασχολημένοι με τον εαυτό τους και τη ματαιοδοξία τους ή τα άγχη τους και δεν προλαβαίνουν να δουν τους άλλους, η βία από θεωρία γίνεται πράξη και οι φυλακές μπορεί να ανασχέσουν το φαινόμενο, αλλά δεν μπορούν να οδηγήσουν στη λύση του. Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για τη βία ανηλίκων, ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ας ακούσουμε τη μουσική των μαθητών στα σχολεία. Την τραπ… Θα καταλάβουμε πολλά…
