Τεράστια διεθνή δημοσιότητα και λογικά πήρε η πρωτοφανής σε έκταση και αποτελεσματικότητα δολιοφθορά που υπέστη η Χεζμπολάχ με την έκρηξη χιλιάδων βομβητών που έφεραν πάνω τους στελέχη της και αξιωματούχοι των στρατιωτικών της δυνάμεων. Μέχρι και ο εκπρόσωπος του Ιράν στη Βηρυτό. Προφανώς για την επιχείρηση αυτή μαζικής δολιοφθοράς οι υποψίες πέφτουν στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ. Οι αμερικανικές υπηρεσίες άλλωστε ήδη έχουν διαψεύσει κάθε εμπλοκή στη συγκεκριμένη επιχείρηση.
Ενώ λοιπόν και εύλογα πήρε πολύ μεγάλη δημοσιότητα το πλήγμα στη Χεζμπολάχ, δεν υπήρξε παρά μόνον ενδεικτική δημοσιότητα τις προηγούμενες ημέρες αυτού για τις μετακινήσεις που καταγράφηκαν στρατιωτικού τύπου δυνάμεων των Χούθι από την Υεμένη προς τα εδάφη της Συρίας και ειδικά στα υψώματα του Γκολάν, με στόχο την ενίσχυση ενός ακόμη μετώπου σε βάρος του Ισραήλ. Άραγε γιατί τέτοια επίμονη σιωπή; Από την άλλη πλευρά, σε ποια δικαιολογητική βάση ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, Ν. Μικάτι, δήλωσε μετά την επιτυχημένη επιχείρηση δολιοφθοράς με εννέα νεκρούς και περίπου 3.000 τραυματίες σε βάρος της Χεζμπολάχ ότι πρόκειται για «κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας του Λιβάνου»; Από αυτό συνάγεται ότι Λίβανος και Χεζμπολάχ είναι ταυτόσημες οντότητες. Κατ’ αναλογία Υεμένη και Χούθι, που ελέγχουν ουσιαστικά τη διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, είναι ταυτόσημες οντότητες. Στη βάση αυτή το Ισραήλ βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και πλήττεται από δύο χώρες της περιοχής, τον Λίβανο και την Υεμένη.
Επίσης στη Συρία η διοίκηση της Δαμασκού δεν μπορεί ή δεν θέλει να ελέγξει αποτελεσματικά την επικράτεια της χώρας, με δυνάμεις των Χούθι να εγκαθίστανται σε αυτή, τουρκικά στρατεύματα να εδρεύουν στον βορρά, δυνάμεις του ισλαμικού κράτους του ISIS να απειλούν στόχους και αμερικανικές βάσεις στην περιοχή. Άρα μια τρίτη χώρα φυσική και ιστορική απειλή για το Ισραήλ προστίθεται στις προηγούμενες. Πέραν αυτών, ανοιχτό και «θερμό», έστω σε μια ελεγχόμενη θερμοκρασία βρασμού, είναι το εχθρικό μέτωπο με το Ιράν, με την Τεχεράνη να διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι θα χρησιμοποιήσει -ήδη το έχει επιχειρήσει πριν από λίγους μήνες- όλο της το οπλοστάσιο σε βάρος του Ισραήλ με στόχο να το εξαφανίσει και να διώξει κάθε Εβραίο από το ποτάμι (Ιορδάνης) μέχρι τη θάλασσα. Τέταρτη και ισχυρή μάλιστα χώρα, σε τροχιά απόκτησης πυρηνικών όπλων, απέναντι στο Ισραήλ.
Η Τουρκία εξάλλου, αν και μέλος του ΝΑΤΟ και κατά κάποιον τρόπο δυτική, έχει κηρύξει πλήρη πόλεμο με δηλώσεις και πράξεις σε βάρος της εκλεγμένης ηγεσίας του Ισραήλ, καλώντας όλες τις ισλαμικές δυνάμεις να συμπράξουν ώστε να εξαφανισθεί η χώρα ή τουλάχιστον να της επιβληθεί καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας σε μεγάλη έκταση των εδαφών της.
Ταυτόχρονα το Ισραήλ έχει να αντιμετωπίσει τον «εσωτερικό εχθρό» στη Γάζα και βαθμηδόν στη Δυτική Όχθη, αφού εκεί έχει τον «στρατό» και τις υποδομές της η Χαμάς και άλλες ισλαμικές δυνάμεις της Τζιχάντ.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα οι ΗΠΑ με την απερχόμενη διοίκησή τους και η Ευρώπη, στην άσκηση μιας «θολής» από όλες τις απόψεις πολιτικής «αρχών», προτείνουν όχι μόνο κατάπαυση του πυρός στη Γάζα αλλά και αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Ράφα, όπου βρίσκονται τα σύνορα Ισραήλ – Αιγύπτου. Επιζητούν να παραδώσουν δηλαδή και πάλι στην τρομοκρατία της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και του Ιράν τη Γάζα αλλά κατ’ επέκταση και το Σινά. Ακόμη και στην περίπτωση του Λιβάνου ο Μπλίνκεν και η Ουάσινγκτον μιλούν για διπλωματική λύση. Με ποιους και υπό ποιους όρους;
Απλά τα πράγματα, δεν είναι ζήτημα ακροδεξιάς οπτικής. Το Ισραήλ έχει έναν και μόνο δρόμο. Της σύγκρουσης με το ισλαμικό μέτωπο της Τζιχάντ μέχρι την τελική νίκη και η Δύση όπως και η αραβική ενότητα της ευημερίας και της σταθερότητας θα πρέπει να συμβάλουν σε αυτό…
