Σε μια ομιλία περίπου μιας ώρας από τη Θεσσαλονίκη και με την ευκαιρία των εγκαινίων της 88ης ΔΕΘ, έκανε σαφή τη στρατηγική για τη χώρα που έχει αποφασίσει και προωθεί, με ορίζοντα τη λήξη της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας, που έχει τη συνταγματική εξουσιοδότηση να έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης. Ο Κ. Μητσοτάκης φάνηκε καλά συγκροτημένος ώστε να δώσει απαντήσεις, να περιγράψει το όραμα αλλά και τη μεθοδολογία σε πρακτικές πολιτικές που θα προωθούν οι κυβερνήσεις του. Κλείνοντας την ομιλία του προδιέγραψε με συγκίνηση αλλά και παρρησία την Ελλάδα του 2027 που προτίθεται να παραδώσει, σε σχέση με την Ελλάδα του 2019, που ανέλαβε στο τέλος των μνημονίων.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν αναλώθηκε σε συνθήματα, θολούς σχεδιασμούς, στρατηγικές που ξεπερνούν τα όρια της παρούσας θητείας και αναφέρονται σε επόμενες, όπως αυτή του 2027-2031 ή εκείνη του 2031-2035. Με τον ρεαλισμό και τη θετική οπτική που τον χαρακτηρίζει, μέσα στο λειτουργικό μοντέλο που ακολουθεί και σέβεται το ευρωπαϊκό-εταιρικό γκρουπ, προδιέγραψε τον κεντρικό στρατηγικό στόχο των πολιτικών στις επόμενες 1.000 ημέρες. Ο κεντρικός στόχος τον οποίο έκανε σαφή από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός είναι μια Ελλάδα που, μετά τη χρεοκοπία της προ δεκαετίας και τις «αναγκαστικές πολιτικές» που της επιβλήθηκαν, θα έχει επιστρέψει στην Ευρώπη, ως προς τους οικονομικούς δείκτες, την επιχειρηματική δυναμική και τα εισοδήματα.
Μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές και μέχρι την ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του ένιωσαν την πίεση της κοινότητας των πολιτών αλλά και των αναλυτών στα συγκροτημένα μίντια -και όχι τα κοινωνικά δίκτυα, που αντανακλούν το χάος και την οχλοκρατία- να αποφασίσει και να κάνει σαφή τη στρατηγική του για την Ελλάδα και τις κεντρικές πολιτικές που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Οι αναλύσεις, τα σχόλια και οι κριτικές δεν είχαν χρονικό ορίζοντα στις προσεγγίσεις. Ήταν και είναι φυσικό να αναφέρονται στην Ελλάδα, τουλάχιστον με ορίζοντα δεκαετίας. Όπως προέκυψε από την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, αυτή η διευρυμένη προσέγγιση δεν αφορά τον επικεφαλής της κυβέρνησης. Ο κ. Μητσοτάκης όρισε τον στρατηγικό ορίζοντα της κυβέρνησής του στις επόμενες 1.000 ημέρες, όσο και το χρονικό διάστημα της παρούσας εντολής διακυβέρνησης. Αυτό είναι το «στοίχημα» για την πατρίδα, όπως σαφώς δήλωσε επανειλημμένα, χωρίς αναφορές στον όρο έθνος αλλά και χωρίς βερμπαλισμούς περί Ελλάδας-περιοχής της Ευρώπης, που τον αφορά και προκρίνει από τα όσα έχουν τεθεί στο τραπέζι.
Οι πρώτες δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις, και ήταν αναμενόμενο, επικεντρώθηκαν στα 45 συγκεκριμένα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός για την υποστήριξη των πιο ευάλωτων οικονομικά ομάδων του πληθυσμού, τη μείωση των φόρων, την αύξηση των εισοδημάτων και των επιχειρήσεων, τα ποσά από τα κοινοτικά ταμεία που στηρίζουν διαρθρωτικές αλλαγές ως προς τη λειτουργία του κράτους και την αναβάθμιση του παραγωγικού μοντέλου, αλλά η ομιλία του πρωθυπουργού δεν περιοριζόταν σε αυτά.
Δεν ήταν μια ομιλία που επιχειρούσε μέσω παροχών να «δωροδοκήσει» τους πολίτες, για να γίνουν πιο φιλικοί και ανεκτικοί με την κυβέρνηση. Η στρατηγική των 1.000 ημερών καθορίζει τους τομείς και τα εργαλεία στα οποία θα επικεντρωθεί η διακυβέρνηση και έδωσε συγκεκριμένο σχήμα για κεντρικές επιλογές. Για παράδειγμα, η αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, ειδικά στη γεωργία, θα στηριχθεί στα θερμοκήπια και η ανάπτυξη στη βάση σε 13 πλάνα, ένα για την κάθε περιφέρεια, με σύμπραξη κεντρικής και τοπικής διοίκησης ή συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Ο κ. Μητσοτάκης στους στόχους των 1.000 ημερών δεν δείχνει διάθεση να δώσει «ταυτότητα» στην πατρίδα, αλλά ισχύ και λειτουργικότητα στην Ελλάδα της Ευρώπης, που είναι η πατρίδα…
