Μιλώντας με φίλους που ζουν στη Γαλλία και έχουν αντίληψη του κλίματος και των συζητήσεων στα Ηλύσια Πεδία, έδειχναν πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές σχετική αυτοπεποίθηση ότι οι δημοσκοπήσεις που προέβλεπαν την κυριαρχία της Εθνικής Συσπείρωσης και την κατάρρευση του κόμματος Μακρόν δεν θα επιβεβαιωθούν στο έπακρο. Εξέφραζαν μάλιστα μια σχετικά αυτάρεσκη βεβαιότητα ότι, ακόμη και να επιβεβαιωθούν, δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή η εξέλιξη με τα δεδομένα της Ελλάδας ή άλλων χωρών. Γιατί οι Γάλλοι στις ευρωπαϊκές εκλογές ψηφίζουν αντιδραστικά, αλλά στις εθνικές εκλογές και την προεδρία, που έχουν κρίσιμη σημασία, επιστρέφουν σε πιο ορθολογικές επιλογές. Οι συνομιλητές μου, όπως γίνεται αντιληπτό, είναι «συστημικοί» άνθρωποι για τα γαλλικά δεδομένα, που βλέπουν το όριο της Δεξιάς στους Ρεπουμπλικανούς του Νικολά Σαρκοζί.
Μαζί με το αποτέλεσμα-βατερλό για τον Εμανουέλ Μακρόν και τη χαμένη «Αναγέννηση» που υποσχέθηκε στους Γάλλους πριν από χρόνια, ακριβώς στο παραπάνω σκεπτικό και προσέγγιση αποφάσισε μόνος του, σύμφωνα με τον υπουργό των Οικονομικών του, Λα Μερ, την προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών. Ο πρώτος γύρος θα είναι σε λίγες ημέρες στις 27 Ιουνίου και ο δεύτερος σε ελάχιστες εβδομάδες στις 7 Ιουλίου. Ο Μακρόν έχει υπόλοιπο στη θητεία του στην προεδρία μέχρι το 2027 και δεν έχει το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για μια τρίτη διαδοχική θητεία από το γαλλικό σύνταγμα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οδηγείται σε νέο βατερλό. Από τη μια κυριαρχεί εκ νέου η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και από την άλλη η ενιαία Αριστερά με τους Σοσιαλιστές, που συνέπτυξαν Λαϊκό Μέτωπο, καταλαμβάνουν με βεβαιότητα τον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η Αναγέννηση του Μακρόν; Βυθίζεται αύτανδρη. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση Γάλλων παρατηρητών σύμφωνα με την οποία ο Μακρόν κινείται ακόμη και αν ηττηθεί με προεδρικού τύπου συστημική υστεροβουλία. Δηλαδή, αν κάνει κυβέρνηση ο Μπαρντελά, θα βρεθεί αντιμέτωπος μέσα στο φθινόπωρο με τη μάχη του κοινοτικού προϋπολογισμού. Εκεί θα καταρρεύσει το κυβερνητικό αφήγημα της Εθνικής Συσπείρωσης αλλά και του Λαϊκού Μετώπου, αφού ήδη από σήμερα η Γαλλία έχει δεχθεί «κίτρινη κάρτα» για υπερβάσεις στο έλλειμμά της μαζί με έξι ακόμη χώρες, μεταξύ αυτών και η Ιταλία της Μελόνι, οπότε θα υπάρξει δικαίωση για τις συστημικές δυνάμεις στη Γαλλία ενόψει 2027. Άρα και για τον απερχόμενο τότε Μακρόν.
Το συγκεκριμένο αφήγημα ήδη βρίσκεται σε εκκρεμότητα, αφού ο Μπαρντελά και το σύστημα Λεπέν δηλώνουν ότι δεν θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση και την πρωθυπουργία αν δεν αποκτήσουν απόλυτη αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η προεδρική Γαλλία θα βρεθεί σε «βέρτιγκο», αφού στις παρούσες διεθνείς συνθήκες θα πρέπει να αναζητήσει κυβέρνηση συνασπισμού, εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού. Η ακυβερνησία είναι προβλεπτό ότι θα ακουμπήσει τον Μακρόν, αυξάνοντας τις πιθανότητες να προκύψουν πρόωρες προεδρικές εκλογές, ακόμη και αν δεν τις επιθυμεί ο Μακρόν.
Είναι φανερό ότι οι «συστημικές» δυνάμεις στην Ευρώπη, που εκφράζονται μέσα από την παντοδυναμία της Κομισιόν, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι συνθήκες αλλάζουν. Ότι η πιο ισχυρή ηγέτις στην τελευταία G7 ήταν η Ιταλίδα πρωθυπουργός Μελόνι και ότι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, που κάθε φθινόπωρο πριν από τα Χριστούγεννα, έπαιρνε συλλογικές αποφάσεις, έχει χάσει τη σημασία της. Επίσης είναι εμφανές ότι δεν έχει γίνει αντιληπτή η μετακίνηση της Λεπέν προς τη Δεξιά των Γκολικών αλλά και η ευθυγράμμιση της με την τακτική της Μελόνι στην Ιταλία. Επίσης ότι τα έθνη θα ζητήσουν το συστημικό έλλειμμα να κινηθεί από το 3% στο 5% και η «πράσινη» μετάβαση να υπηρετήσει την ισχύ και την ευημερία των Ευρωπαίων και όχι μια κάστα παγκόσμιων κερδοσκοπικών εταιρειών.
