Τους τελευταίους μήνες απασχόλησαν το πολιτικό και διπλωματικό παρασκήνιο με ένταση οι ψυχρές σχέσεις που κυριαρχούσαν μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του Μεγάρου των Ηλυσίων Πεδίων. Πολλά έχουν ειπωθεί για τις αιτίες αυτής της σοβούσας, αλλά και έκδηλης σε πολλές περιπτώσεις, κρίσης μεταξύ Μητσοτάκη και Μακρόν. Αυτές που πιο συχνά αναφέρθηκαν σχετίζονταν με την αλλαγή στρατηγικής στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, που αποφάσισε από πέρυσι το φθινόπωρο η Ελλάδα, μειώνοντας κατά μία τις παραγγελίες της για τις φρεγάτες τύπου Belharra, από 3+1 σε τρεις δηλαδή και τη στροφή της σε ένα πλοίο υπό αμερικανικό-ιταλικό σχεδιασμό και κατασκευή, την Constellation, για την επόμενη δεκαετία. Επίσης η Ελλάδα ανέτρεψε τα πλάνα της για προμήθεια κορβετών, που οι Γάλλοι επίσης διέθεταν ανταγωνιστική πρόταση μαζί με τους Ιταλούς. Μία άλλη προβεβλημένη αιτία ψύχρανσης των σχέσεων αφορούσε την αρνητική στάση της ελληνικής ηγεσίας στους επικίνδυνους «μεγαλοϊδεατισμούς» Μακρόν για την αποστολή ευρωπαϊκών εθνικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, συμμετέχοντας ενεργά και απροσχημάτιστα στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Το έκδηλο αποτέλεσμα αυτού του ψυχρού κλίματος έγινε φανερό κατά την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στη χώρα μας προκειμένου να την παραλάβουν οι Γάλλοι, που οργανώνουν φέτος το καλοκαίρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, όταν ενώ ήταν αρχικά προγραμματισμένο να είναι παρόν το αγαπητό στους Έλληνες ζεύγος Μακρόν, ο Γάλλος πρόεδρος επέλεξε να ακυρώσει την άφιξή του ως επικεφαλής της αποστολής. Μάλιστα, σε μια εκδικητική εκδήλωση απέναντι στον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη αλλά και κατ’ επέκταση προς την Ελλάδα, δείχνει ότι υπέθαλψε ένα αρνητικό ψήφισμα για το κράτος δικαίου στη χώρα μας, που εκδηλώθηκε από τις ομάδες της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μακρόν και Μητσοτάκης επίσης στο ευρωπαϊκό πεδίο έχουν διαφορετικές προτεραιότητες ως προς τις επιλογές για το επόμενο Διευθυντήριο και ειδικά για τον επικεφαλής της Κομισιόν, αφού μάλιστα ο Εμ. Μακρόν είναι ο πλέον ισχυρός παράγων του Renew Europe, ευρωπαϊκής ομάδας των Φιλελεύθερων, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία δραστηριοποιούνται ενεργά στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Αποτέλεσμα ο Έλληνας πρωθυπουργός από πέρυσι το καλοκαίρι φιλοξένησε τη Φον ντερ Λάιεν στο σπίτι του στην Κρήτη και όχι μόνον υποστηρίζει την υποψηφιότητά της για δεύτερη θητεία στην Κομισιόν, αλλά μαζί με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντ. Τουσκ είναι οι κύριοι εισηγητές-υπερασπιστές στην επερχόμενη σύνοδο του ΕΛΚ. Αντίθετα ο Γάλλος πρόεδρος έχει πάρει κατηγορηματική θέση απέναντι στην υποψηφιότητά της, υποστηρίζοντας μια διέξοδο για την Κομισιόν προβάλλοντας μια πρόταση για Ντράγκι, που αρνείται όμως ο ίδιος ο Ιταλός πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ.
Ουσιαστικά ο Γάλλος πρόεδρος είναι ασφυκτικά πιεσμένος τόσο στο εσωτερικό μέτωπο, που λόγω του Μεταναστευτικού, των «κίτρινων γιλέκων» ή της πράσινης ατζέντας η δημοφιλία του έχει καταρρεύσει, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, με τη Γαλλία να εγκαταλείπει διωκόμενη τη ζώνη του Σαχέλ ή να χάνει τη Νέα Καληδονία. Θέλοντας να αναστρέψει αυτό το κλίμα απαξίωσης, καταφεύγει σε «βοναπαρτισμό» με κύριο πεδίο εφαρμογής την Ουκρανία ή τη μετεξέλιξη της Ευρώπης. Χρειάζεται πιστούς συμμάχους και η Ελλάδα δείχνει «διαπραγματεύσιμος» σύμμαχος.
Η σχέση όμως Γαλλίας – Ελλάδας είναι μη διαπραγματεύσιμη και υπερβαίνει τη συγκυρία. Αυτό είναι φανερό τόσο στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, τη συμμαχική αντίδραση στην Τουρκία τα προηγούμενα χρόνια της έντασης, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς αλλά και την ώσμωση μεταξύ των δύο λαών και εθνών. Η αναστροφή του κλίματος έγινε φανερή χθες στα ναυπηγεία της Naval, στην εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την απόβαση στη Νορμανδία, θα φάνει στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων τον Ιούλιο και φυσικά στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης που ήδη έχει ξεκινήσει.
