Συνήθως η Αθήνα και η ελληνική διπλωματία μιλά μετά την πολιτική επικράτηση του VMRO στα Σκόπια για τα προβλήματα που θα προκύψουν στη γειτονική χώρα σε επίπεδο Ευρώπης, εφόσον η νέα πρόεδρος Σιλιάνοφσκα και η ηγεσία Μίτσκοσκι συνεχίσουν να αμφισβητούν τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τα ζητήματα όμως είναι πιο σύνθετα για το κρατίδιο της Βόρειας Μακεδονίας εφόσον η χώρα γυρίσει σε λογικές Γκρουέφσκι και αρχίσει η πολιτική της εκπροσώπηση να μιλά για Μακεδονία ή να μη σέβεται, όπως ήδη πράττει η νέα πρόεδρος, το erga omnes (έναντι όλων) που έχουν συνομολογήσει για τη χρήση του ονόματος.
Η πραγματικότητα που τους αφορά είναι πιο σοβαρή από ό,τι τυχόν υπολογίζουν στο VMRO αλλά και η ηγεσία του Κοσόβου -στην Πρίστινα-, ο φιλόδοξος και απολύτως αναξιόπιστος πρωθυπουργός Άλμπιν Κούρτι, προσβλέποντας να κυριαρχήσει σε επιρροή στο Τέτοβο έναντι των Τιράνων του Ράμα.
Ας βάλουμε λοιπόν τα ζητήματα στη σειρά ως προς αυτό που ονομάζουμε Βόρεια Μακεδονία. Στο ΝΑΤΟ δεν εντάσσεται η FYROM (ενδιάμεση συμφωνία) ούτε η Μακεδονία (ανύπαρκτο κράτος). Εντάσσεται η Βόρεια Μακεδονία. Η συστατική οντότητα αυτού του κράτους σχετίζεται με τη διακρατική συμφωνία με τη Βουλγαρία του 2017, όπου το όνομα και το γλωσσικό ιδίωμα έχουν γίνει αποδεκτά ως μορφώματα της βουλγαρικής εθνότητας και γλώσσας και όχι μιας αυτόνομης εθνότητας Μακεδόνων. Στη συνέχεια βασίζεται η σύσταση και η διεθνής αναγνώρισή του στη Συμφωνία των Πρεσπών του 2018 με την Ελλάδα. Επίσης διακρατική, διεθνής συμφωνία, μη αναστρέψιμη μάλιστα με ρητό τρόπο μέσα από το ακροτελεύτιο άρθρο της.
Και για να μην μπλέκουμε τις εσωτερικές διαφωνίες μας στην Ελλάδα για τη Συμφωνία των Πρεσπών με τη διεθνή συστατική πραγματικότητα του γειτονικού κράτους, όταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς (εμπειρογνώμονας του ΥΠΕΞ με τον βαθμό πρεσβευτή Α΄ στην πορεία του και όχι περαστικός) υποχώρησε σε όσα είχαν δεσμεύσει ούτως ή άλλως οι Βούλγαροι, ως προς την εθνότητα και τη γλώσσα, πέτυχε συμφωνία στο όνομα και τις άλλες ρυθμίσεις που κρίνονταν και κρίνονται κρίσιμες για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Στη βάση των δύο αυτών συμφωνιών και άσχετα με την εναλλαγή των κυβερνήσεων, δημιουργήθηκε η πραγματικότητα της Βορείου Μακεδονίας, με οπτική και προοπτική την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Δεν νοείται λοιπόν αυτό που επιχειρεί η νέα πρόεδρος της χώρας. Να αναφέρεται σε Μακεδονία και όχι σε Βόρειο Μακεδονία, αναλαμβάνοντας μάλιστα τη θεσμική ευθύνη της συνταγματικής αναθεώρησης να αναγνωριστούν οι σλαβικοί πληθυσμοί της χώρας, που δεν είναι Σέρβοι, ως Βούλγαροι συστατικό μέρος του κράτους.
Σε άλλη περίπτωση, στο ΝΑΤΟ έχει ενταχθεί ένα μέλος χωρίς κρατική οντότητα. Ανύπαρκτο. Επίσης είναι σημαντικό να σημειωθεί και να ληφθεί υπόψη ότι στο Βατικανό την εν λόγω κυρία Σιλιάνοφσκα την εδέχθη ο Πάπας ως πρόεδρο της Βορείου Μακεδονίας και όχι μιας ανύπαρκτης Μακεδονίας. Και για άρση οποιασδήποτε παρεξήγησης ή σύγχυσης σχετικά, στην επίσημη ιστοσελίδα του Βατικανού ανακοινώθηκε η επίσκεψη ως τέτοια.
Η Ελλάδα από την πλευρά της δεν πρέπει να πέφτει στην «παγίδα» των όσων εξελίχθηκαν τη δεκαετία του 1990. Μετά τις συστατικές ιδρυτικές συμφωνίες της Βόρειας Μακεδονίας ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Βουκεφάλας παρέμειναν ελληνικοί. Η πραγματικότητα τώρα είναι αν τα Σκόπια γυρίζουν στην εποχή Γκρουέφσκι με εμπλοκή της Πρίστινας. Επίσης, αν η Βόρεια Μακεδονία υφίσταται ως οντότητα και, τέλος, πού θα ενταχθούν τα εδάφη του Κοσσυφοπεδίου και των Σκοπίων, με ορίζοντα το 2025, αν VMRO και Κούρτι επιφέρουν με τις επιλογές τους περιφερειακή αποσυναρμολόγηση.
