Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών για τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης, ένα είναι το δεδομένο. Ότι η στρατηγική Κασσελάκη δεν συμπίπτει με εκείνη του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Ο σημερινός πρόεδρος του μεγαλύτερου σε εκλογικό όγκο και επιρροή πολιτικού σχήματος στην Αριστερά – Κεντροαριστερά ξεκαθαρίζει ήδη τις προθέσεις του για την επόμενη τριετία. Το ποσοστό που εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κοινός τόπος των δημοσκόπων και των πολιτικών αναλυτών, προβλέπεται να υπερβαίνει το 15% και να υπολείπεται του 20%. Για τον κ. Κασσελάκη η στρατηγική που θα ακολουθήσει είναι πλέον και συγκεκριμένη και δηλωμένη. Καταστατικό συνέδριο αφετηρίας τον Σεπτέμβριο. «Ανοίγματα» με κινηματικό τρόπο -προφανώς και με την ιδιότυπη επικοινωνιακή μεθοδολογία που συνηθίζει- με σαφή κατεύθυνση: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν θα είναι ίδιος με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015». Στόχος; Τον περιγράφει επίσης ο ίδιος: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξελιχθεί στη σύγχρονη Αριστερά με την κυβερνησιμότητα που αρμόζει στην εποχή μας». Και αυτό σημαίνει ότι «το 2015 δεν υπάρχει πια. Ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου πρόκειται να αναστηθεί».
Απλά τα πράγματα λοιπόν. Ο Στ. Κασσελάκης πρόκειται να ακολουθήσει από το φθινόπωρο έναν μοναχικό δρόμο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενίσχυσης της στελέχωσής του, συγκρότησης προγράμματος διακυβέρνησης και τελικά ανάσχεσης, μετά το 2027, του ορίζοντα διακυβέρνησης από την Κεντροδεξιά. Δεν πρόκειται δηλαδή να αναλωθεί σε διαβουλεύσεις με το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά ή άλλα σχήματα της Κεντροαριστεράς για τη σύμπτυξη σε «πολιτική συμμαχία» με στόχο τη διακυβέρνηση. Αυτό όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών στις 9 Ιουνίου. Για τον Κασσελάκη το πολιτικό παίγνιο είναι «ανταγωνιστικό», όπως έμαθε από τις επιχειρήσεις στην Αμερική. Ο πρώτος πάει μπροστά. Ο δεύτερος, ο τρίτος και ούτω καθεξής συγκλίνουν και συμπράττουν με τον πρώτο. Διαπραγμάτευση κάπου εκεί στο τέλος, όταν φθάνει η ώρα της διακυβέρνησης και αφού ο πρώτος δεν πετυχαίνει αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο 2027-2031.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η στρατηγική Τσίπρα, που πλέον εκφράζεται ως «συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά μετά το αποτυχημένο «πραξικόπημα» εναντίον της ηγεσίας Κασσελάκη στα κομματικά όργανα. Η οπτική Τσίπρα είναι πιο «αριστερή» και θυμίζει το «όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα». Κάτι σαν συνεκτική, προγραμματική «αριστερή συμμαχία» που θα προετοιμαστεί εντός της επόμενης τριετίας. Απαρχή εξελίξεων ο Σεπτέμβριος, μαζί με τη ΔΕΘ. Αυτό σημαίνει διαβουλεύσεις διαρκείας με το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Αριστερά και άλλα σχήματα. Γιατί όχι την Πλεύση Ελευθερίας ή το ΜέΡΑ25. Όλα καταλήγουν σε μια πλατφόρμα που μπορεί να παρουσιασθεί ως «κυβερνώσα Αριστερά», ανταγωνιστική εναλλακτική στη διεκδίκηση και τρίτης θητείας από τη Νέα Δημοκρατία και την Κεντροδεξιά.
Οι δύο δρόμοι μοιάζουν κατ’ αρχήν παράλληλοι. Δεν συναντώνται δηλαδή. Στην πραγματική ζωή όμως και ειδικά στην πολιτική «ποτέ μη λες ποτέ». Για παράδειγμα ο Κασσελάκης πετυχαίνει μέσα στα επόμενα χρόνια να έχει έναν ΣΥΡΙΖΑ -ή όπως αλλιώς ονομασθεί- με δημοσκοπικά ποσοστά της τάξης για παράδειγμα του 25%-30%. Όχι δηλαδή εύρος επιρροής για να διεκδικήσει αυτοδύναμη διακυβέρνηση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Για να πείσει ότι μπορεί να υπάρξει εναλλακτικό μοντέλο διακυβέρνησης, θα πρέπει να συγκλίνει με τους άλλους ώστε όλοι μαζί να προσεγγίζουν ή να ξεπερνούν το 40%. Οι άλλοι της Κεντροαριστεράς θα αρνηθούν την ηγεσία Κασσελάκη στη σύμπραξη. Θα πρέπει να υπάρξει κάποιος «κοινός τόπος» που θα αναλάβει πρωθυπουργός. Ο «έμπειρος» Αλ. Τσίπρας, που δεν θα είναι επικεφαλής κόμματος, μπορεί να αναλάβει και πάλι την ευθύνη του πρωθυπουργού, εφόσον προκύψει δεσπόζουσα «αριστερή συμμαχία» στο Κοινοβούλιο…
