Οι πολίτες θέλουν να νιώθουν ότι έχουν στη διακυβέρνηση έναν πρωθυπουργό που μπορεί, θέλει και έχει τις δυνατότητες με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα να διαχειρισθεί τα μεγάλα ζητήματα της χώρας, αλλά και εκείνα που βαραίνουν στην καθημερινότητα των πολιτών με μεθοδικότητα και μετρήσιμη αποτελεσματικότητα. Οι πολίτες στην Ελλάδα, μετά τη δραματική περιπέτεια της χρεοκοπίας και της των μνημονίων απώλειας περιουσίας, ιδιωτικής και δημόσιας, δεν επιζητούν τη «φανφάρα», τον εντυπωσιασμό των συνθημάτων, τις διακηρύξεις για εύκολες, άμεσες λύσεις. Γνωρίζουν ότι τα προβλήματα, τόσο της χώρας όσο και τα δικά τους, ατομικά ή οικογενειακά, είναι περίπλοκα. Χρειάζονται χρόνο και δεν θα λυθούν με «μαγικό ραβδάκι». Οι σχέσεις του πρωθυπουργού Μητσοτάκη με τους πολίτες, εν συνόλω και όχι μόνον με τους ψηφοφόρους του κόμματός του, είναι αυτό που ονομάζεται εμπιστοσύνη. Είναι ένας υγιής συσχετισμός κυβερνήτη – κυβερνώμενου, με τον πρώτο να αναλαμβάνει τη συλλογική ευθύνη της πολιτικής και στα δύσκολα και στα εύκολα, και στις καλές στιγμές και στις κακές, και τους υπόλοιπους να έχουν την ευχέρεια -ακόμη και όταν νιώθουν με κάποιες καθυστερήσεις ή αστοχίες ή διαφορετικές πολιτικές δυσαρεστημένοι- του αισθήματος ασφάλειας ότι η ηγεσία της χώρας τελικά θα βρει λύσεις και διεξόδους.
Η συνέντευξη που επέλεξε να παραχωρήσει ο πρωθυπουργός στον συνάδελφο κ. Σρόιτερ στον διαδικτυακό τόπο Πρώτο Θέμα, επιστρέφοντας από την πασχαλινή ανάπαυλα, ήταν σημαντική. Ακριβώς γιατί μετά από μια βραχεία περίοδο έντονων αναταράξεων στη σχέση πρωθυπουργού – πολιτών, που προέκυψε για διάφορους και διαφορετικούς λόγους, η εμπιστοσύνη πρωθυπουργού – πολιτών ανασυντίθεται. Αυτό δεν προκύπτει μόνον από τη δημοσκοπική εικόνα αλλά και από τη γενικότερη πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα. Οι προσπάθειες κάποιων κύκλων της αντιπολίτευσης αλλά και κάποιων κέντρων εκτός Ελλάδας, που θα επιθυμούσαν και στη χώρα μας ένα κλίμα μεγαλύτερης αναταραχής και ρευστότητας, δεν ευδοκίμησαν για δύο λόγους. Ο ένας σχετίζεται με τους χειρισμούς του πρωθυπουργού αλλά και άλλων ηγετικών κύκλων της κοινωνικής και πολιτειακής συγκρότησης της χώρας. Για παράδειγμα, της Εκκλησίας ή της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ο άλλος με το γενικότερο κλίμα στην κοινωνία, όπου -ακόμη σε χρονικές συγκυρίες μεγάλης αμφισβήτησης κάποιων κυβερνητικών επιλογών, τραγωδιών από ατυχήματα ή καταστροφές, αδυναμιών του συστήματος να λύσει δομικά ζητήματα όπως αυτά με τον πληθωρισμό της απληστίας, την κατάσταση στον τομέα της Υγείας, τη διαφθορά, την λειτουργικότητα του κράτους- ο στόχος της δυσαρέσκειας δεν είναι «να πέσει ο Μητσοτάκης», αλλά να πιεσθεί η κυβέρνηση να γίνει πιο αποτελεσματική. Ο συσχετισμός των παραπάνω εγγυάται την ευταξία και τη συνοχή της χώρας αλλά και του λαού εν μέσω κρίσεων διεθνών και εγχώριων.
Πέραν των προβλημάτων που υπάρχουν, οι Έλληνες πολίτες βλέπουν ότι το διεθνές περιβάλλον αλλά και η «γειτονιά» μας χαρακτηρίζονται όλο και περισσότερο από γκρίζα ή μαύρα σύννεφα. Δεν περνά απαρατήρητη η επιθετικότητα από την Τουρκία, οι περιπλοκές που αυξάνονται στη Βαλκανική με τα Σκόπια ή την Αλβανία, οι εμπλοκές στην Ευρώπη, τα μέτωπα του πολέμου στην Ουκρανία ή τη Γάζα. Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός, με τη συνέντευξή του αυτή, έστειλε τα κατάλληλα μηνύματα στους πολίτες. Για τη σταθερότητα διακυβέρνησης της χώρας, που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές τον Ιούνιο 2027, τις αντιδράσεις της Ελλάδας στις ανάρμοστες αποφάσεις της Τουρκίας σχετικά με τον Βυζαντινό πολιτισμό, τον λαϊκισμό και τις σκοπιμότητες Ράμα, τις εθνικές στρατηγικές για την Ευρώπη, την προεδρία της Δημοκρατίας, το κυβερνητικό πλάνο στις εσωτερικές πολιτικές. Τελικά όλα είναι ένα ζήτημα εμπιστοσύνης. Και αυτή υπάρχει μεταξύ πρωθυπουργού και πολιτών, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε διάφορους κακόβουλους ή καιροσκόπους…
