Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένας δυναμικός πολιτικός αλλά και υπουργός. Τον απασχολεί το αποτέλεσμα χωρίς να περιπλέκεται ιδιαίτερα σε ιδεολογήματα και έμμονές. Δεν φοβάται τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις με την αντιπολίτευση και σε καμία περίπτωση δεν δηλώνει απρόθυμος απέναντι στη δημοσιότητα. Η αποστολή που του ανέθεσε ο πρωθυπουργός μαζί με το περίπλοκο υπουργείο Υγείας, από το οποίο άλλωστε είχε και προηγούμενη εμπειρία, σε μνημονιακή όμως περίοδο, είναι να βρει λύσεις για την ενίσχυση της λειτουργικότητάς του και της εξυπηρέτησης των ασθενών που συνωθούνται από χρόνια σε μακρές, πέραν κάθε περιγραφής, λίστες αναμονής. Το πλέον δυσχερές στην αποστολή αυτή ήταν ότι δεν υπήρχε διαθεσιμότητα επιπλέον σημαντικών κονδυλίων του προϋπολογισμού.
Ο κ. Γεωργιάδης διαδέχθηκε έναν άλλο αξιόμαχο πολιτικό στο υπουργείο Υγείας: τον κ. Χρυσοχοΐδη, που μετετέθη, σε κρίσιμες μάλιστα συνθήκες για τη δημόσια ασφάλεια, στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Πριν αναλάβει υπουργός Υγείας ο κ. Γεωργιάδης, ο προκάτοχός του είχε επιχειρήσει με μεθοδικότητα και συγκρότηση να βάλει μια τάξη στις διοικήσεις των νοσοκομείων και με προκηρύξεις να αντιμετωπίσει τα μεγάλα ελλείμματα που άφησε πίσω της η μνημονική εποχή σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Τότε έγιναν φανερές οι δυσκολίες που υφίστανται και σε επίπεδο κρατικού προϋπολογισμού, παρά τις βελτιώσεις, να αντιμετωπιστούν με άμεσο τρόπο οι ανάγκες στα νοσοκομεία και τα κέντρα Υγείας και να ανακοπεί δραστικά η κίνηση γιατρών και νοσηλευτών είτε προς τον ιδιωτικό τομέα είτε πολύ περισσότερο προς το εξωτερικό, όπου τις αμοιβές που προσφέρονται δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί το ελληνικό Δημόσιο. Όταν ανέλαβε ο κ. Γεωργιάδης, τα ζητήματα αυτά και οι δυσχέρειες είχαν διαπιστωθεί. Ξεκίνησε λοιπόν μια στρατηγική διαφορετική και με επιλογές πιο ρηξικέλευθες ο μαχητικός υπουργός, για να δώσει άμεσες λύσεις στο πλαίσιο των οικονομικών περιθωρίων που είχε το υπουργείο που ανέλαβε.
Μια πρώτη ριζοσπαστική πρωτοβουλία και ρύθμιση που προέκρινε, με τη σύμφωνη γνώμη φυσικά του πρωθυπουργού, ήταν τα απογευματινά χειρουργεία, για να υπάρξει κάποια διέξοδος στην ασφυξία της λίστας αναμονής των ασθενών. Έδωσε μάλιστα στη βάση της εφικτότητας τη δυνατότητα να υπάρχει επιπλέον αμοιβή στους γιατρούς, ενώ με συντονισμένους χειρισμούς του κ. Μητσοτάκη εξασφαλίστηκαν κονδύλια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, προκειμένου 50.000 χειρουργεία να είναι δωρεάν, ώστε να γίνει η λίστα αναμονής των δωρεάν πρωινών πιο λειτουργική σε χρόνους.
Από την πλευρά της αντιπολίτευσης υπήρξε γενική και παράλογη αντίδραση. Τι για νόμιμο «φακελάκι» μίλησαν. Για ασθενείς δυο ταχυτήτων. Για καταστροφή του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ. Καμία όμως προσέγγιση στη βάση της πραγματικότητας. Την προηγούμενη Παρασκευή σε νομοσχέδιο του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογενείας, κατατέθηκε εκ νέου τροπολογία του υπουργείου Υγείας που παρέχει τη δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς να κάνουν επεμβάσεις σε δομές του ΕΣΥ. Η αντιπολίτευση εξεγέρθηκε και πάλι με παρόμοια επιχειρήματα όπως και την πρώτη φορά, μιλώντας ακόμη και για κώλυμα αντισυνταγματικότητας, για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ. Σημειωτέον ότι οι επεμβάσεις από ιδιώτες γιατρούς θα ενισχύουν τα έσοδα των νοσοκομείων.
Τίθεται ένα ερώτημα: Ο κρατικός προϋπολογισμός για το ΕΣΥ είναι συγκεκριμένος. Τα προβλήματα αποσυναρμολόγησης του συστήματος από την προηγούμενη δεκαετία της δημοσιονομικής συρρίκνωσης δυσχερή. Η δημιουργία νέων χρεών από την Ελλάδα απαγορευτική. Τα εισοδήματα των γιατρών και των νοσηλευτών στον δημόσιο τομέα της Ελλάδας, όσο και να αυξηθούν επί του παρόντος, δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικά ούτε σε σχέση με τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα ούτε πολύ περισσότερο με άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή τις αραβικές. Η αριστερή αντιπολίτευση δεν μπορεί να ξεπεράσει ούτε κατ’ ελάχιστον τη λαϊκίστικη «συνωμοσιολογία» και τις εμμονικές αγκυλώσεις της και να μιλήσει λίγο πρακτικά και δημιουργικά στη βάση του ρεαλισμού;
