Το Ιράν, έστω και έχοντας δώσει κλίμα προειδοποίησης, δοκίμασε μια «επίδειξη δύναμης» αλλά και βούλησης, που σημαίνει με άλλα λόγια κήρυξη πολέμου στο Ισραήλ. Άσχετα με τις επιπτώσεις σε επίπεδο ανθρωπίνων απωλειών, που διαπιστώνονται ως μηδενικές, αλλά και σε καταστροφή υποδομών, που κρίνονται ως ασήμαντες, η κίνηση της Τεχεράνης στη «σκακιέρα» της Δυτικής Ασίας, που ήταν ήδη πριν από αυτό «ναρκοπέδιο», δημιουργεί δεδομένα. Ήταν μια στρατιωτική επίθεση απευθείας από τα εδάφη του Ιράν και όχι μέσω «εκπροσώπων», που και αυτοί όμως κινητοποιήθηκαν και επιχείρησαν υποστηρικτικά με τα δικά τους όπλα σε βάρος της επικράτειας του Ισραήλ. Η επιχείρηση αντιποίνων του Ιράν εξελίχθηκε και στο τέλος της υπήρξε επίσημη ανακοίνωση από την Τεχεράνη ότι «το κάναμε, τελειώσαμε». Από την πλευρά τους και στο επίσημο διπλωματικό επίπεδο στον ΟΗΕ υπεστήριξαν ότι η επιχείρηση αυτή απευθείας ενάντια στο Ισραήλ αποτέλεσε απάντηση στο στρατιωτικό πλήγμα που χρεώνονται οι ένοπλες δυνάμεις και ειδικά η πολεμική αεροπορία του Ισραήλ με το πλήγμα στην πρεσβεία του Ιράν στη Δαμασκό της Συρίας, όπου σκοτώθηκαν Ιρανοί ανώτατοι και περιφερειακοί αξιωματούχοι, την 1η Απριλίου. Σύμφωνα με την Τεχεράνη το πλήγμα αυτό, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ και τη συμφωνία της Βιέννης περί διπλωματικών αποστολών, λογίζεται ως επιχείρηση σε βάρος της επικρατείας του Ιράν. Από την πλευρά του Ισραήλ αντίστοιχα, για την επιχείρηση του Σαββάτου – ξημερώματα Κυριακής, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία, αφού αποτελεί άμεση και μαζική στρατιωτική επιχείρηση σε βάρος του Ισραήλ με μη επανδρωμένα, πυραύλους Κρουζ και βαλλιστικούς. Τα μέσα που χρησιμοποίησε το Ιράν δείχνουν τη μορφή του πολέμου που θα ακολουθηθεί σε κάθε ευκαιρία, που έχει διάκριση από την κλασική μεθοδολογία αλλά και θηριώδες οικονομικό κόστος.
Και στο Ιράν και στο Ισραήλ την Κυριακή υπήρξαν πανηγυρισμοί. Στην Τεχεράνη για το εύρος της μαζικής επίθεσης και την αποφασιστικότητα των Φρουρών της Επανάστασης. Στο Τελ Αβίβ και την Ιερουσαλήμ για την 99% αποτελεσματικότητα στην ανάσχεση της επίθεσης του Ιράν επί των εδαφών του Ισραήλ. Και οι δύο χώρες-πρωταγωνιστές κατέγραψαν στο πεδίο τους συμμάχους τους. Το Ιράν την Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, τα ένοπλα σώματα από τη Μεσοποταμία, τους Χούθι από την Υεμένη. Το Ισραήλ έτυχε της έμπρακτης συνδρομής των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, αλλά και της Ιορδανίας στον εναέριο χώρο της, από την πλευρά των Αράβων. Επίσης μιας σειράς βάσεων στήριξης των δυτικών δυνάμεων της ευρύτερης περιοχής στη Μεσόγειο πλην Τουρκίας, αλλά και των διάσπαρτων στρατιωτικών εγκαταστάσεων των Αμερικανών και των δυτικών δυνάμεων στη Συρία, το Ιράκ και τις άλλες αραβικές χώρες. Η διπλωματική στήριξη που έχει το Ισραήλ από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τις δυτικές δυνάμεις του Ειρηνικού σε όλα τα επίπεδα είναι αξιοσημείωτη, ενώ το Ιράν τυγχάνει της στήριξης της «διακριτικής διπλωματίας» από την Κίνα, τη Ρωσία και συμμάχους τους. Τα καθεστώτα των Αράβων παράλληλα δεν δείχνουν διάθεση ευθυγράμμισης με το Ιράν στη βάση του κριτηρίου της θρησκείας και της ταύτισης σιιτών – σουνιτών στον «άξονα της αντίστασης» στη Δύση και το Ισραήλ, που έχει διακηρύξει και οργανώσει η Τεχεράνη.
Ποια είναι τα όρια στη σύγκρουση Ισραήλ – Ιράν, με το Τελ Αβίβ να έχει τώρα σειρά για αντίποινα; Η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι κατηγορηματικές. Δεν πρέπει να ξεπεραστούν κάποια όρια και να υπάρξει ανοιχτός πόλεμος, που θα σημάνει μεταξύ των άλλων καταστροφή για την παγκόσμια οικονομία. Στο Ισραήλ συνεδριάζει το πολεμικό του συμβούλιο, που έχει ήδη αποφασίσει ότι θα απαντήσει στην επίθεση που δέχθηκε. Το πλέον πιθανό είναι με καταστροφή πυρηνικών εγκαταστάσεων επί των εδαφών του Ιράν. Το πότε και το πώς εκκρεμούν…
