Η Τεχεράνη απάντησε στη χειρουργικού τύπου επιχείρηση σε κτίριο της πρεσβείας της στη Δαμασκό την 1η Απριλίου με τρόπο μαζικό αλλά και ελεγχόμενο ως προς την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή. Το Ιράν είχε προϊδεάσει για τον χρόνο του πλήγματος, ακόμη και οι αεροπορικές εταιρείες είχαν διακόψει τις πτήσεις τους στις χώρες της περιοχής. Η Δύση αλλά και η Ρωσία ή η Κίνα είχαν προδιαγράψει την εξέλιξη. Αλλά όχι και τη μορφή της. Το Ιράν επέλεξε ως αντίδραση στον θάνατο ενός διοικητή και έξι αξιωματούχων των Φρουρών της Επανάστασης στη Συρία από φερόμενο πλήγμα των Ισραηλινών μια πολεμικού και όχι επιλεκτικού χαρακτήρα επιχείρηση, χωρίς νεκρούς εκ του αποτελέσματος και χωρίς δομικές ζημιές επί των εδαφών του Ισραήλ παρά μόνον περιορισμένες στην αεροπορική βάση στη Νεγκέβ. Παραπάνω από 300 drones και συστοιχίες πυραύλων Κρουζ και βαλλιστικών εδάφους-εδάφους έφυγαν απευθείας από τα εδάφη και τις βάσεις του Ιράν και στόχευσαν το Ισραήλ.
Η διαδρομή τους ήταν μακρά και υπήρχε χρόνος προετοιμασίας και ανάσχεσης από τον «σιδηρούν θόλο» πάνω από το Ισραήλ, αλλά και κατά τη διαδρομή στο πέρασμα από τη Συρία ή από την Ιορδανία. Στην ανάσχεση εκτός των ισραηλινών δυνάμεων και μέσων ενεπλάκησαν ενεργά στην αποτροπή αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις στον αέρα και από τη θάλασσα, ενώ οι γαλλικές υποδομές και τεχνολογίες βοήθησαν στην επιτήρηση του εναέριου χώρου και τον έγκαιρο εντοπισμό των μη επανδρωμένων ή των πυραύλων. Κρίσιμη από την πλευρά των αραβικών χωρών υπήρξε η δραστηριοποίηση της πολεμικής αεροπορίας της Ιορδανίας και των συστημάτων αεράμυνας της χώρας κατά τη διέλευση των ιρανικών πολεμικών μέσων από τον εναέριο χώρο της στη διαδρομή για Ισραήλ.
Το Ιράν δεν έδρασε μόνο του, αλλά στηρίχθηκε επιχειρησιακά και από τους στενούς συμμάχους του στην περιοχή, με drones και πυραύλους να εκτοξεύονται και από τους Χούθι από την Υεμένη, τη Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, τις άτακτες δυνάμεις που δρουν από τη Μεσοποταμία, Συρία – Ιράκ, εναντίον του Ισραήλ παράλληλα με τη δική του επιχείρηση. Επίθεση στρατιωτικού τύπου από το Ιράν στο Ισραήλ συμβαίνει για πρώτη φορά ιστορικά. Έτσι, παρά το γεγονός ότι τα μη επανδρωμένα και οι πύραυλοι ανασχέθηκαν και καταστράφηκαν πριν βρουν στόχους στα εδάφη του Ισραήλ κατά 99%, η Τεχεράνη πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο στη σύγκρουσή της με το Ισραήλ και τη Δύση. Αυτή του θερμού πολέμου. Η «Έντιμη υπόσχεση», όπως ονόμασαν οι Ιρανοί την επιχείρηση αντιποίνων, είχε αρχή, μέση και τέλος, και η επόμενη ημέρα, χθες Κυριακή, με τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έκτακτη σύγκληση της G7, μετά από πρόσκληση της Ουάσιγκτον για έκτακτη τηλεδιάσκεψη, είχαν σαν κύριο στόχο να μην υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση, με το Ισραήλ να μην έχει ξεκαθαρίσει τι θα κάνει και την Τεχεράνη να προειδοποιεί ότι «αν το ισραηλινό καθεστώς διαπράξει νέο λάθος, η απάντηση του Ιράν θα είναι πολύ πιο σοβαρή».
Από την πλευρά των ΗΠΑ ο Λευκός Οίκος και ο πρόεδρος Μπάιντεν φέρονται ότι πιέζουν το Τελ Αβίβ να μην επιχειρήσει εκ νέου αντίποινα, ανησυχώντας ταυτόχρονα ότι το Ισραήλ μπορεί να δράσει αυτοτελώς παρασύροντας τις ΗΠΑ και τη Δύση σε έναν «μεγάλο πόλεμο» στη Δυτική Ασία. Η Ευρώπη δείχνει συντεταγμένη με τις ΗΠΑ και συγκροτημένη επί του παρόντος στη στήριξη του Ισραήλ. Σε γενικές γραμμές, αξιολογώντας την κατάσταση, αξίζει να σημειωθεί ότι οι ανησυχίες του Ισραήλ για το Ιράν δικαιώνονται πλέον, η στήριξη από τις ΗΠΑ σε εξοπλισμούς και δράση σταθεροποιείται και η διακυβέρνηση Νετανιάχου διαφεύγει από το καθεστώς ασφυκτικών πιέσεων, αφού η Γάζα σταματά να αποτελεί το μόνο μέτωπο και το πυρηνικό πλέον (;) Ιράν έρχεται στο προσκήνιο.
