Πριν από δύο μέρες έγινε γνωστό ότι αναστέλλονται τα έργα για το Flyover στη Θεσσαλονίκη κατόπιν προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας κάποιων ΜΚΟ οι οποίες διατυπώνουν περιβαλλοντικές ενστάσεις. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πληγές στη χώρα. Σε κάθε μεγάλο έργο, ακόμα και στρατηγικής σημασίας, κάποιοι, ενίοτε ιδεοληπτικοί, περιθωριακοί ή ύποπτοι, θα βρεθούν για να μπλοκάρουν έργα τα οποία έχουν πάρει τις σχετικές άδειες, άρα έχουν εκπονηθεί μελέτες, έχουν ξοδευθεί χρήματα για αυτές, έχουν εργαστεί επιστήμονες για να τις συντάξουν και τις έχουν εγκρίνει οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους. Παρ’ όλα αυτά πάντα οι γνωστοί άγνωστοι θα μπλοκάρουν το κάθε μεγάλο έργο ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουν και σε κάθε περίπτωση θα το καθυστερήσουν.
Η αδυναμία του κράτους να διασφαλίσει την ομαλή εξέλιξη και εκτέλεση μεγάλων έργων και επενδύσεων είναι εξίσου σοβαρή πληγή με αυτούς οι οποίοι για διάφορους λόγους προσφεύγουν για να το σταματήσουν. Μεγάλες επενδύσεις έχουν βαλτώσει, εταιρείες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, χρήματα έχουν χαθεί. Η παθογένεια αυτή λειτουργεί ως διώκτης επενδύσεων, ως παράγων κοινωνικής επιβάρυνσης, ως αίτιο οικονομικής αιμορραγίας, ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Σε έργα στρατηγικής εμβέλειας κάποιοι ενδέχεται να λειτουργούν και ως απολήξεις ξένων συμφερόντων που έχουν λόγο για να ακυρωθούν έργα γεωπολιτικής σημασίας. Συχνά δε εμφανίζονται με περιβαλλοντική βιτρίνα. Στο συγκεκριμένο θέμα τώρα, ποιοι είναι αυτοί που επιχειρούν να μπλοκάρουν το Flyover; Η Επιτροπή Προστασίας Σέιχ Σου, ο Σύλλογος Δρομέων Θεσσαλονίκης και ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών. Αν έχετε λίγο χρόνο να ασχοληθείτε, ψάξτε να βρείτε ποιοι είναι και βγάλτε συμπεράσματα. Δεν θα σας βοηθήσουν τα sites τους, διότι είτε δεν υπάρχουν είτε έχουν να ανανεωθούν χρόνια, αλλά έχει ενδιαφέρον.
Σε έναν άλλο τομέα, στρατηγικής και γεωπολιτικής κρισιμότητας για τη χώρα, στο θέμα των ερευνών για υδρογονάνθρακες, το μπαράζ προσφυγών από περιβαλλοντικές ή δήθεν περιβαλλοντικές οργανώσεις είχαν ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση ετών που οδήγησαν ξένες εταιρείες να ρίξουν λευκή πετσέτα και να φύγουν μετά από χρόνια αναμονής και εξόδων. Επαναλαμβάνουμε: Εάν το κράτος δεν μπορεί με ειδική νομοθεσία να διασφαλίσει ότι δικομανείς, εμμονικοί ή και υπονομευτές δεν θα μπλοκάρουν εθνικής σημασίας έργα, ας το κλείσει το μαγαζί και ας εγκαταλείψει κάθε ιδέα για μεγάλο έργο.
