Η εκλογική ήττα του Ερντογάν στην Τουρκία και η επανεμφάνιση του άστρου του Ιμάμογλου πυροδότησαν τα καθ’ όλα αναμενόμενα αντανακλαστικά σε μέρος του πολιτικού και όχι μόνο συστήματος στην Ελλάδα. Πολλοί έσπευσαν να χαιρετίσουν τη νίκη Ιμάμογλου, η οποία σημειωτέον δεν περιορίζεται μόνο στην Κωνσταντινούπολη, που είναι η πιο κομβική εκλογική περιφέρεια για ευνόητους λόγους. Λόγω συμβολισμού, λόγω πληθυσμού, περίπου το 20% του συνολικού της Τουρκίας, επειδή η οικονομία της αντιστοιχεί στο ένα τρίτο του τουρκικού ΑΕΠ.
Η δυναμική του Ιμάμογλου διαχύθηκε σχεδόν σε όλη την επικράτεια, διότι η αίσθηση ότι αυτός θα είναι ο επόμενος επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και διεκδικητής της προεδρίας έδωσε ώθηση γενικά στο κόμμα, κάτι που καταγράφηκε σε δεκάδες εκλογικές περιφέρειες, και έδωσε διέξοδο σε όσους αναζητούσαν τρόπο για να καταψηφίσουν τον Ερντογάν δίχως η ψήφος τους να είναι άσφαιρη.
Ο Ιμάμογλου κατάφερε προσώρας να προσωποποιήσει αυτό που μέχρι στιγμής έλειπε από την τουρκική πολιτική σκηνή, το αντίπαλον δέος του Ερντογάν. Ωστόσο, η εγχώρια ικανοποίηση διαφόρων για την πολιτική δυναμική του είναι αναντίστοιχη με αυτό που εκπροσωπεί. Είναι αγαπημένο σπορ διαφόρων στην Ελλάδα να αναζητούν δήθεν δημοκρατικές δυνάμεις στην Τουρκία, οι οποίες υποτίθεται ότι θα μεταβάλουν την πολιτική της. Αυτό βέβαια δεν υπάρχει, ποτέ δεν υπήρξε παρά μόνο στο μυαλό αυτών που το υποστηρίζουν. Ο Ιμάμογλου είναι σκληρός εθνικιστής και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά προερχόμενος από το συγκεκριμένο κόμμα, το οποίο έχει ιδρύσει ο ίδιος ο Κεμάλ. Μία πρόχειρη έρευνα σε δηλώσεις του και στο τι πρεσβεύει καθώς και σε αναφορές του ίδιου για την καταγωγή του αποκαλύπτει ότι είναι μέρος του σκληρού εθνικιστικού συστήματος στην Τουρκία, το οποίο, ανεξαρτήτως του προσήμου με το οποίο εκφράζεται κάθε φορά, κεμαλικό ή ισλαμικό ή σύνθεση των δύο την οποία πέτυχε σε μεγάλο βαθμό ο Ερντογάν, δεν αποκλίνει από τη γνωστή αναθεωρητική, επεκτατική, επιθετική πολιτική της Τουρκίας.
Εξάλλου ο παππούς του Ιμάμογλου είχε πολεμήσει με τον Κεμάλ και επαίρεται για αυτό, ενώ ο ίδιος απαγγέλλει από στήθους στίχους από το Κοράνι, προβάλλοντας και τις ισλαμικές του καταβολές, οπότε σε μεγάλο βαθμό εκφράζει αυτή τη σύνθεση. Επίσης ενδεχόμενη κεντρική πολιτική επικράτηση του Ιμάμογλου και πιθανή επιφανειακή ή μη στροφή του προς τη Δύση ίσως αυξήσει την πίεση προς την Ελλάδα για να «ευθυγραμμιστεί», με ό,τι αυτό σημαίνει με τα νέα δεδομένα, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχουν νέα δεδομένα. Αντιθέτως όλες οι μεγάλες κρίσεις με την Ελλάδα έγιναν όταν στην εξουσία βρισκόταν το κόμμα του Ιμάμογλου.
