Ποιοι (και γιατί) θέλουν την αποσταθεροποίηση Μητσοτάκη

Το ζητούμενο είναι να μην έχει τον απόλυτο έλεγχο ο πρωθυπουργός στις στρατηγικές αποφάσεις
16:35 - 28 Μαρτίου 2024

Τα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα στην Ελλάδα δεν συνάδουν με εκείνα των δεκαετιών του 1990 και 2000. Δεν λογίζονται δηλαδή ως μια κάστα εργολάβων και κρατικών προμηθευτών που αγοράζουν και διαχειρίζονται μίντια προκειμένου να πιέζουν τις κυβερνήσεις για την ανάληψη δημόσιων έργων ή στρατηγικών προμηθειών από το ελληνικό Δημόσιο. Υπό την έννοια αυτή δεν μπορούμε σήμερα να μιλάμε για «διαπλοκή» όπως κάποτε. Κρίσιμος παράγοντας σε αυτή τη μετεξέλιξη είναι η σημαντική παρουσία των εφοπλιστών στην ελληνική οικονομική ζωή, τα κεντρικά συμφέροντα των οποίων παραμένουν στη θάλασσα και τη διεθνή οικονομία και όχι εντός των ορίων του ελληνικού κράτους. Ρόλο εξάλλου έχει η διεθνοποίηση των ελληνικών ομίλων και των τραπεζών μετά τη δεκαετία των μνημονίων. Ξένοι όμιλοι συμφερόντων, πολυμετοχικής ιδιοκτησίας, εμπλέκονται στην επιχειρηματική και οικονομική ζωή της Ελλάδας και συμπράττουν με ελληνικούς ομίλους κατασκευών ή ενέργειας, πέραν των τραπεζών. Το ζητούμενο έτσι σήμερα δεν είναι άλλο από τις κυβερνήσεις, με αιχμή τη μεταρρυθμιστική και την πρώτη ουσιαστικά μεταμνημονιακή διακυβέρνηση Μητσοτάκη παρά να εμπεδωθούν «καθαροί κανόνες» στο επιχειρηματικό παιχνίδι και να υπάρξει τελική και μόνιμη εκκαθάριση της εποχής και των εθίμων της παλαιάς διαπλοκής οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Τουτέστιν η τελική πάταξη της δομικής διαφθοράς και των αθέμιτων πρακτικών μεταξύ μεσαζόντων, επιχειρηματικών ομίλων και κυβερνητικών παραγόντων. Δεν είναι τυχαίο ότι στην παρούσα συγκυρία στη χώρα μας πολύ πιο επίκαιρη είναι η συζήτηση για το πρόβλημα των εναρμονισμένων πρακτικών διαφορετικών ομίλων, τα καρτέλ δηλαδή, παρά για τις σχέσεις εξάρτησης πολιτικής εξουσίας και οικονομικών παραγόντων.

Αναζητώντας τον «μίτο της Αριάδνης» στο πολιτικό και παρασκηνιακό παίγνιο με την επιχείρηση αποσταθεροποίησης Μητσοτάκη και κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η ανατροπή της, αφού δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική που θα μπορούσε να αναλάβει είτε την πρωθυπουργία είτε τη διακυβέρνηση. Στόχος είναι o περιορισμός -το «κούρεμα»- της ισχύος της με τη διενέργεια έκτακτων εκλογών, σε συνθήκες πλήρους ή σχετικής αμφισβήτησης της αξιοπιστίας του θεσμικού πλαισίου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το μυστικό δεν βρίσκεται στην πρόταση δυσπιστίας από τον επισπεύδοντα -δοθείσης ευκαιρίας από ένα δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας- Ανδρουλάκη να βρεθεί στην εμπροσθοφυλακή της αντιπολίτευσης, με εξασφαλισμένη δημοσιότητα από κύρια εκδοτικά γκρουπ, πολιτικός τακτικισμός δηλαδή, αλλά στις δηλώσεις που προέκυψαν από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Και ποιο είναι το μήνυμα που έστειλε από το στρατόπεδο της Θήβας ο Στ. Κασσελάκης; «Καλώ τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί ήρεμα και με στοιχειώδη αξιοπρέπεια». Και τι να γίνει; Διπλές εκλογές τον Ιούνιο. Ευρωπαϊκές και εθνικές, με καθεστώς διεθνών παρατηρητών. Προφανώς γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να εγγυηθεί ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, 50 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση. Και όλα αυτά γιατί; Επιχειρούν οι εξωθεσμικοί κύκλοι που στηρίζουν την προοπτική Κασσελάκη να αλλάξουν τον συσχετισμό στο πολιτικό σκηνικό και να επαναφέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κλίμα ακραίας πόλωσης πάνω από το όριο του 20%, συμπιέζοντας τη Νέα Δημοκρατία από το 41% στο 35%-36%, με τρίτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ στο 13%-15%, ενώ ο χρόνος μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές θα αυξηθεί σε τετραετία χωρίς εκλογές στο ενδιάμεσο. Επιθυμούν έναν Μητσοτάκη πιο αδύναμο και μια Νέα Δημοκρατία με 151-153 έδρες στο Κοινοβούλιο. Εφόσον μάλιστα χρειάζεται αυξημένες πλειοψηφίες για να υπάρχει σταθερότητα, να βασίζεται ή να ομνύει στην Ελληνική Λύση του κ. Βελόπουλου. Το ζητούμενο δεν είναι άλλο από το να μην έχει τον απόλυτο έλεγχο, με την ψήφο των πολιτών, ο πρωθυπουργός στις στρατηγικές αποφάσεις και ρυθμίσεις για τη χώρα. Το πιο ωραίο. Το δημοσίευμα-καταλύτης δεν έχει σχέση με την ομάδα που τρέχει την «ελεγχόμενη αποσταθεροποίηση». Είναι αυτό που λέμε, από αλλού…