Αυτές τις ημέρες και κλιμακωτά τις ερχόμενες εβδομάδες τα κόμματα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα μπουν σε προεκλογική περίοδο. Η ατζέντα των συγκεκριμένων ευρωπαϊκών εκλογών, με ορίζοντα τις κάλπες του Ιουνίου, προβλέπεται εξόχως σημαντική. Αλλά και η προεκλογική περίοδος επίσης. Η διεθνής ισορροπία βρίσκεται σε έντονη περιδίνηση. Αλλά και η ευρωπαϊκή οντότητα αφενός σε αμηχανία, γιατί διάφορες σταθερές πάνω στις οποίες βασιζόταν δεν αποτελούν πλέον σταθερές, και ταυτόχρονα σε μετεξέλιξη, γιατί και πόλεμοι γίνονται και η σχέση με τις ΗΠΑ θα πρέπει δομικά να αναδιατυπωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια και περισσότερη εγγύτητα. Παράλληλα, όπως έγινε φανερό και από την εσωτερική σύγκρουση στην ευρωπαϊκή ενότητα μεταξύ Κομισιόν και αγροτών για τη νέα ΚΑΠ ή στη βάση προβληματισμών για το ποια τα όρια της «πράσινης ατζέντας» για την πραγματική ζωή και ευημερία της ευρωπαϊκής μέσης τάξης, αλλά και μια επερχόμενη συζήτηση ή και διαμάχη στο τι νοείται ανθρώπινο δικαίωμα και τι όχι, στη βάση της αποδοχής ή του σκεπτικισμού για την ακραία woke ατζέντα, δείχνουν τα όρια του «σταυρόλεξου» που προκύπτει.
Η παράδοση στην Ελλάδα είναι να μη συζητείται σοβαρά η κατάσταση και οι πραγματικότητες στην Ένωση. Η Ευρώπη μάλλον αντιμετωπίζεται ως η «κότα με τα χρυσά αυγά», σε επίπεδο επιδοτήσεων, αποζημιώσεων και επιχορηγήσεων και μάλιστα με συμπλεγματικό τρόπο που αρμόζει σε άποικο και όχι σε παλιό μέλος του γκρουπ. Στην παρούσα όμως φάση θα πρέπει να γίνει πιο σοβαρή συζήτηση και ταυτόχρονα αυτή να επικεντρώνεται στην ελληνική εκπροσώπηση στην Ευρώπη και όχι σε δημοσκόπηση με κάλπη στην Ελλάδα. Θα πρέπει δηλαδή να διαφύγουμε από τον ανταγωνισμό των κομμάτων για πολιτική πελατεία και για τρικ εγρήγορσης των ψηφοφόρων στις συνήθως «αδιάφορες» κάλπες και να εξελιχθεί μια στρατηγική συζήτηση μέσα από την οπτική των κομμάτων για την προοπτική και τον χαρακτήρα της Ευρώπης αλλά και τη θέση και τις προτεραιότητες της Ελλάδας σε αυτή. Το γεγονός ότι θα συμμετάσχει σε αυτήν από περισσότερο ισχυρή θέση από τη συνήθη η Δεξιά της Δεξιάς δεν επηρεάζει σημαντικά την όλη συζήτηση, αφού οι σχηματισμοί της συνήθως κινούνται με λαϊκιστική φρασεολογία και αντισυστημική εμμονή, επιδιώκοντας έστω και βραχυπρόθεσμα εκλογικά κέρδη, εσωτερικού εντυπωσιασμού και μόνον.
Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του και για λογαριασμό της πλειοψηφικής Νέας Δημοκρατίας ήδη κινείται σε αυτή την κατεύθυνση να γίνει μια σοβαρή αντιπαράθεση ή καλύτερα αντιπαραβολή απόψεων για την Ευρώπη, ζητώντας ψήφο στήριξης στη Νέα Δημοκρατία ώστε να παραμείνει από τους πιο ισχυρούς πολιτικούς σχηματισμούς εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), αλλά και να υπάρξει μια σοβαρή πολιτική εκπροσώπηση στην ελληνική ευρωομάδα συνολικά. Από την πλευρά όμως της αντιπολίτευσης με τους κύριους συσχετισμούς της στην Κεντροαριστερά -ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ- η εμμονή σε μια «βάρβαρη», σκανδαλοθηρική ατζέντα παραμένει. Η προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων για την ασφάλεια της επιστολικής ψήφου, στη βάση μιας λίστας μέιλ που βρέθηκε στη διάθεση της Άννας Μισελ Ασημακοπούλου και την αξιοποίησε για την προώθηση πολιτικής επικοινωνίας, δείχνει έλλειμμα σοβαρότητας. Οι α λα καρτ καταγγελίες της αντιπολίτευσης μοιάζουν σαν το να στείλεις πολιτική ενημέρωση μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου συμπίπτει με το να αποκτήσεις πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μιας διεύθυνσης. Αστεία πράγματα. Ακόμη περισσότερο όσα σαθρά και μάλλον παρακινδυνευμένα ειπώθηκαν για την παραμονή του πρωθυπουργού στην όαση της Σίβα κατά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο.
Είναι φανερό ότι η προεκλογική περίοδος ξεκινά με «βάρβαρη» θεματολογία, που δεν βοηθά μια συγκροτημένη συζήτηση. Όμως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα ευρωπαϊκά ζητήματα είναι σοβαρά και οι Έλληνες θα πρέπει να γίνουν κοινωνοί σε αυτά. Οι «λασπομαχίες» δεν βοηθούν και τελικά από αυτές κανένας δεν κερδίζει…
