Η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών με τους 57 νεκρούς παραμένει ζωντανή στη μνήμη των πολιτών, και όχι μόνον των συγγενών των θυμάτων ή των παραγόντων που εμπλέκονται στην υπόθεση. Αυτό έγινε φανερό, ως δεσπόζουσα εικόνα, έναν χρόνο μετά, με τις εκδηλώσεις μνήμης και τις μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τις συνθήκες μέσα στις οποίες έγινε το δυστύχημα. Πολύ ενδιαφέρον ήταν το μήνυμα που εξέπεμψαν μέσα από το θεσμικό τους όργανο οι δικαστές και οι εισαγγελείς σχετικά με την έρευνα που εξελίσσεται από την πλευρά της τακτικής Δικαιοσύνης. Σε αυτό διακηρύσσουν μεν ότι θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, αλλά κάνουν μια υπόμνηση: «Έρευνα των τυχόν ευθυνών πολιτικών προσώπων, όπως είναι ήδη γνωστό, και η ποινική δίωξη σε μια τέτοια περίπτωση δεν ανήκει στην αρμοδιότητα της δικαστικής εξουσίας αλλά της Βουλής. Η ανάθεση της άνω αρμοδιότητας (έρευνας και ποινικής δίωξης πολιτικών προσώπων) στη δικαστική εξουσία προϋποθέτει αναγκαίως την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος».
Τι σημάνει αυτό; Όχι μόνον στην υπόθεση της έρευνας των ευθυνών αλλά σε καθετί που ακουμπά την ποινική ευθύνη υπουργών, των πολιτικών προϊσταμένων δηλαδή στην εκτελεστική εξουσία, η τακτική Δικαιοσύνη δεν έχει αρμοδιότητα. Ποιος έχει; Το Κοινοβούλιο. Δηλαδή οι κυβερνητικοί βουλευτές, που έχουν πλειοψηφία, για να είναι κυβερνητικοί, και οι συνάδελφοι τους των άλλων κομμάτων -το πιο ισχυρό σε αναμονή ή προηγούμενη κυβέρνηση- θα κρίνουν κατά πόσον θα εξελιχθεί μια έρευνα που θα αφορά υπουργούς, ξέχωρα τελικά αν θα τους καταλογισθούν ευθύνες.
Στην περίπτωση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών το Κοινοβούλιο έχει ήδη λάβει αρνητική απόφαση για τη σύσταση προανακριτικής (έχει δικαστικές αρμοδιότητες) για την περίφημη σύμβαση 717 – για πολλούς έχει ουσιώδη σύνδεση με το ατύχημα και τα έργα που δεν έγιναν, ενώ αφορά πολλούς αρμόδιους υπουργούς διαφορετικών κυβερνήσεων. Άρα ξεχνάμε τη διερεύνηση ευθυνών σχετικά. Ταυτόχρονα επέλεξε τη συγκρότηση Εξεταστικής (πολιτικές ευθύνες) για το δυστύχημα. Η εν λόγω Εξεταστική πάει άσχημα, αφού κινείται στη βάση των κομματικών προτεραιοτήτων και του μπρα ντε φερ κυβέρνησης – αντιπολίτευσης και το πιθανότερο είναι να καταλήξει σε διαφορετικά πορίσματα από κάθε κόμμα, που μάλιστα θα συγκρούονται μεταξύ τους. Σαν να λέμε, αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών…
Το καθεστώς στην ουσία ασυλίας περιορίζεται μόνον στους υπουργούς ή τους βουλευτές; Ανάλογα καθεστώτα, πλήρους μάλιστα ασυλίας και όχι ευνοϊκής μεταχείρισης όπως με τους υπουργούς, αφορούν τους τραπεζίτες, κρατικούς αξιωματούχους, δικαστικούς λειτουργούς. Υπάρχουν μάλιστα πέραν από τις μόνιμες προβλέψεις και έκτακτες, όπως συνέβη ειδικά τα χρόνια των μνημονίων.
Οι πολίτες είναι πολύ δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι με αυτά τα καθεστώτα προνομίων. Όχι τώρα, με την υπόθεση των Τεμπών, αλλά και σε κάθε περίπτωση εξέτασης ευθυνών ιστορικά τραγωδίας -χαρακτηριστική η περίπτωση, για παράδειγμα, του ναυαγίου του «Σάμινα»-, οικονομικού σκανδάλου, αλλά ακόμη και αυτής της «φούσκας» του Χρηματιστήριου το 2000 ή της δημοσιονομικής χρεοκοπίας της ελληνικής Οικονομίας δέκα χρόνια μετά.
Το καθεστώς προνομίων αφορά συγκεκριμένες ελίτ εξουσίας. Η ελληνική δημοκρατία, μισό αιώνα μετά τη μεταπολίτευση, παρά τη σταθερότητά της παραμένει ελλειπτική και στρεβλή ως προς τη λογοδοσία. Υπάρχει ένα ερώτημα αξεπέραστο. Γατί όλοι αυτοί οι διαχειριζόμενοι δημόσια εξουσία δικαιούνται καθεστώς προνομίων και ασυλίας για τις αποφάσεις και τις πράξεις τους; Και από πού προκύπτει η νομιμότητα αυτού του καθεστώτος; Γιατί νομιμοποίηση δεν υπάρχει. Ο πρωθυπουργός για τα Τέμπη προχώρησε σε μια δήλωση που έχει τη συμφωνία όλων: «Μόνο η Δικαιοσύνη είναι εκείνη που θα ρίξει φως στην υπόθεση, όπως το θέλουμε όλοι»…
