Έχει περάσει ένας χρόνος από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη με 57 νεκρούς, οι περισσότεροι φοιτητές. Ένα δυστύχημα που δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά, αλλά οφείλεται, όπως από τις πρώτες ώρες διεφάνη, σε προσωπικά λάθη χειριστών και σταθμαρχών, σε κενά ασφαλείας ή σε σημαντικά ελλείμματα υποδομών και τεχνολογικών εφαρμογών. Η παραίτηση του αρμόδιου υπουργού τότε, κ. Καραμανλή, αλλά όχι του αρμόδιου υφυπουργού, για παράδειγμα, υπήρξε μια πρώτη αντίδραση απέναντι στις δραματικές εξελίξεις. Καμία ανάληψη ευθυνών ταυτόχρονα από την ιταλική εταιρεία που λειτουργεί τους σιδηρόδρομους στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα και ενώ αναλάμβανε έργο η τακτική Δικαιοσύνη, το Κοινοβούλιο ενεπλάκη στην όλη υπόθεση της απόδοσης ευθυνών πολιτικών προσώπων κυρίως, σχετικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος.
Αποφασίστηκε η συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής. Οι συνεδριάσεις της που ακολούθησαν, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις μεγάλων υποθέσεων και σκανδάλων, συνέτειναν στη «συκοφάντηση» του κύρους και της λειτουργικότητας του Ελληνικού Κοινοβουλίου . Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι το Κοινοβούλιο στην Ελλάδα λειτουργεί στη βάση του συσχετισμού των κομμάτων και των προτεραιοτήτων τους και αδυνατεί να αντιμετωπίσει και την πιο δραματική υπόθεση υπερκομματικά και αντικειμενικά. Το λάθος λοιπόν ήταν αφετηριακό: το ότι αποφασίστηκε να συγκροτηθεί Εξεταστική για να διαλευκάνει, έστω πολιτικά, τις ευθύνες για το σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Πολλές φορές οι παράγοντες του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα έχουν ζηλέψει τη φήμη και την αποτελεσματικότητα ειδικών επιτροπών του αμερικανικού Κογκρέσου ή και άλλων ευρωπαϊκών κοινοβουλίων και θέλησαν να εμπλακούν και να κάνουν χρήση της ευχέρειας που δίδεται σχετικά στο Κοινοβούλιο με εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές. Απέτυχαν για μια ακόμη φορά στο έργο που ανέλαβαν. Όχι μόνον δεν κατέληξαν πουθενά, αλλά η εικόνα της Επιτροπής και οι συνθήκες κομματικού ανταγωνισμού μεταξύ κυβέρνησης και κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν τέτοια, που είχε σαν αποτέλεσμα την επιπλέον αγανάκτηση και οργή από τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και την αίσθηση θεσμικής απαξίας για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου σε σχέση με αυτές τις ειδικές επιτροπές.
Το καλύτερο για το Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι να περιορίζει τις φιλοδοξίες του στη διαδικασία της άρσης ασυλίας για μέλη του στην περίπτωση που αυτό ζητείται από την τακτική Δικαιοσύνη και σε συζητήσεις προ ημερησίας διάταξης, όπου τουλάχιστον με σχετικά εύσχημο, ευθύ και περισσότερο ειλικρινή τρόπο θα εξελιχθεί η πολιτική αντιπαράθεση. Θα ήταν μάλιστα ενδιαφέρον και περισσότερο νομιμοποιητικό για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, αν στην περίπτωση αυτών των συζητήσεων υπήρχε από τις ηγεσίες και τους εκπροσώπους των κομμάτων λιγότερο κομματική και περισσότερο ουσιαστική και στρατηγική σύνθεση για το τι πρέπει να γίνει, παρά σύγκρουση για το ποια κυβέρνηση ποιου κόμματος είναι υπαίτια για την καταστροφή ή το οικονομικό σκάνδαλο.
Συγγενείς και πολίτες έχουν στραμμένη τη ματιά τους προς την τακτική Δικαιοσύνη για την απαγγελία κατηγοριών και την εκδίκαση της υπόθεσης, ώστε να υπάρξει δικαιοσύνη για την τραγωδία των Τεμπών, και όχι στα κόμματα. Πολλές φορές έχει απογοητεύσει η Δικαιοσύνη στην εξέταση σπουδαίων υποθέσεων και σκανδάλων και στην τελική απόδοση ευθυνών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό που συμβαίνει με το Κοινοβούλιο, που σε όλες τις περιπτώσεις διασύρεται και αυτοσυκοφαντείται όταν επιχειρεί να αναλάβει ανακριτικά και δικαστικά καθήκοντα.
Αυτό που από την άλλη πλευρά θα πρέπει να απασχολήσει το Κοινοβούλιο είναι να εξετάσει με ψύχραιμο τρόπο και να καταλήξει τι πρέπει να γίνει ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει σιδηροδρομικό δίκτυο ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ώστε να μην έχουμε και άλλες τραγωδίες τύπου Τεμπών. Σημειωτέον ότι στον φετινό προϋπολογισμό τα κονδύλια για το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν εντυπωσιάζουν…
