Ήρθε η ώρα του… Καραμανλή λοιπόν σε ό,τι αφορά την τραγωδία των Τεμπών, σε μια επί της ουσίας προαναγγελθείσα εξέλιξη στο πεδίο της δικαστικής διερεύνησης αλλά και των σχετικών πολιτικών ζυμώσεων. Το γεγονός αυτό, ανεξαρτήτως της επίδρασης που θα έχει σε επίπεδο κοινοβουλευτικών και δημοσκοπικών ισορροπιών, είναι σαφές πως έρχεται να αποτελέσει μία ακόμη ξεκάθαρη απάντηση σε όσους -προκειμένου να προωθήσουν τα αφηγήματά τους- επιμένουν να παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν… Κολομβία του βαλκανικού νότου, που έλεγε και μια ψυχή, η οποία έχει αποδημήσει εις Κύριον.
Βλέπετε, όταν η Δικαιοσύνη προχώρησε, ακόμη και αν συλλήβδην αποδεχθεί την κριτική περί κωλυσιεργιών της αντιπολίτευσης (και όχι μόνο), τις προβλεπόμενες διαδικασίες, έπεσε… μοιραία πάνω στο όνομα του «γαλάζιου» πρώην υπουργού αλλά βεβαίως και του Χρήστου Σπίρτζη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξαρτήτως του δρόμου που τελικώς θα ακολουθηθεί, αν δηλαδή υπάρξει από την πλευρά της κυβέρνησης μια προσπάθεια να επαναληφθεί η περίπτωση της υπόθεσης Τριαντόπουλου ή αν, αντιθέτως, συσταθεί μία Προανακριτική, οι εργασίες της οποίας θα έχουν διάρκεια και το προβλεπόμενο θεσμικό αποτέλεσμα είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση, ένα είναι σίγουρο.
Ότι εν μέσω μιας συγκυρίας κατά την οποία το κυβερνητικό στρατόπεδο δείχνει να ανακάμπτει μετά τις θετικές παρεμβάσεις στην οικονομία και η αντιπολίτευση συνεχίζει να εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων, θα ήταν εγκληματικό να επαναληφθούν τα ήξεις αφήξεις του παρελθόντος, που έδωσαν χώρο για την καλλιέργεια κάθε πιθανού και απίθανου σεναρίου και τη δημιουργία ακραίας πόλωσης, σε συνδυασμό με κορόνες που παραπέμπουν στη χειρότερη μορφή λαϊκισμού.
Στον αντίποδα και με δεδομένο ότι ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής έχει θέσει εαυτόν στη διάθεση των γεγονότων, θα πρέπει να αποφευχθεί κάθε ενέργεια ή δήλωση που θα υπενθυμίζει την παγιωμένη στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας άποψη περί συγκάλυψης, στη βάση της σοβαρότητας φυσικά και όχι εν είδει αντιπολιτευτικού πυροτεχνήματος που κατά πάσα βεβαιότητα θα ακουστεί εκ νέου στη Βουλή και στα ΜΜΕ. Είναι επίσης σίγουρο ότι θα τεθεί και πάλι το ζήτημα, ακόμη και από στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, της υποψηφιότητας του Κώστα Καραμανλή στις εθνικές εκλογές του 2023 και πιθανόν της παραίτησής του (έστω και σε αυτή τη χρονική στιγμή) ώστε να διευκολυνθούν οι χειρισμοί και να ενισχυθεί το θεσμικό προφίλ της παράταξης.
Πολλώ δε μάλλον από την ώρα που στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει η συζήτηση για παραίτηση του Χρήστου Σπίρτζη από τα κομματικά όργανα μέχρι την οριστική απεμπλοκή του από το κάδρο των τυχόν ευθυνών για την κατάσταση του εγχώριου σιδηροδρομικού δικτύου. Προσωπικά τα ακούω όλα αυτά και αντιλαμβάνομαι το σύνολο των σχετικών επιχειρημάτων, ιδιαιτέρως όταν φέρει κανείς το πιο «ιερό» επώνυμο για την ελληνική Κεντροδεξιά. Ωστόσο, όλη η ουσία περιγράφεται παραπάνω και συνοψίζεται στην ανάγκη ο ενισχυμένος Μητσοτάκης του τελευταίου διαστήματος και το σύνολο της κυβέρνησης να επιτρέψουν να προκύψει ολική επαναφορά του προ ολίγων μηνών σκηνικού και να πείσουν με πράξεις τους Έλληνες ότι ο πλέον σταθερός πυλώνας του πολιτικού συστήματος ούτε… καπελώνει ούτε καταφεύγει σε παλαιοκομματικά τερτίπια άλλων χρόνων.
Πρόκειται για μονόδρομο σε ό,τι αφορά τη διαφύλαξη της σταθερότητας και της κοινωνικής ισορροπίας, που συνιστά μόνιμη επωδό για τις ψύχραιμες φωνές αυτού του τόπου. Θα είναι όμως ταυτόχρονα η καλύτερη επίδειξη δύναμης, έναντι εκείνων που ποντάρουν στη θεσμική εκτροπή μέσω μιας επιλεκτικής ευαισθησίας για το κράτος δικαίου και όλων εκείνων που βάζουν εν τοις πράγμασι απέναντί τους με κάθε τρόπο μέχρι και τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι με τη δημόσια παρουσία και τα λεγόμενά τους δεν εξυπηρετούν τους στόχους, τα αφηγήματά τους και τα πραγματικά τους κίνητρα.
Η δραστηριότητα αυτή των εν λόγω πολιτικών και εξωκοινοβουλευτικών κύκλων κορυφώνεται πολυεπίπεδα μετά τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την υπόθεση, οι οποίες αν μη τι άλλο βάζουν οριστικά στην άκρη θεωρίες συνωμοσίας και… ανειδίκευτους ειδικούς. Αυτή τη φορά όμως οι πάντες είναι υποψιασμένοι. Ας κάνουν λοιπόν η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη τη δουλειά τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωπες με το φιλότιμο και τις ευαισθησίες των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πιθανότητα σύνδεσης της παραμέτρου αυτής με τις δυνάμεις του μόνιμου λαϊκισμού.
Εφημερίδα Απογευματινή
