Σήμερα το ημερολόγιο γράφει 29 Απριλίου 2025. Το 2027, το ορθόδοξο Πάσχα πέφτει πιο αργά και η 29η Απριλίου είναι η Μεγάλη Πέμπτη. Μια «καλή» ημερομηνία για να ολοκληρώσει η Βουλή τις εργασίες της, να κλείσει και να προκηρύξει ο πρωθυπουργός εκλογές για το τέλος Μαΐου. Με βάση τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, εξάλλου, θα ήταν φρόνιμο να αφήσει το περιθώριο διεξαγωγής δεύτερων εκλογών στο τέλος Ιουνίου (αυτές που άτυπα ονομάζουμε επαναληπτικές), που θα έχει περισσότερες πια πιθανότητες η Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή μικρότερα πια περιθώρια τα υπόλοιπα επονομαζόμενα συστημικά κόμματα να αρνηθούν τη συμμετοχή τους σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Γιατί όμως μπλέξαμε με αυτή την παράθεση ημερομηνιών και χρονοδιαγραμμάτων; Για να καταδείξουμε την ουσία, που παραμένει μία: Η κυβέρνηση έχει δύο ολόκληρα χρόνια μπροστά της. Μισή θητεία ακόμα. Άφθονος πολιτικός χρόνος. Την πρώτη διετία αυτής της θητείας το πολιτικό ενδιαφέρον κέντρισαν κυρίως οι αυτοδιοικητικές εκλογές του φθινοπώρου του 2023, η «κασσελακειάδα» στον ΣΥΡΙΖΑ, ο νόμος για την ισότητα στον γάμο, οι ευρωεκλογές, οι εσωκομματικές εκλογές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και, φυσικά, τα λάθη, οι παραλείψεις, οι αβλεψίες και οι αστοχίες που οδήγησαν στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και σταθερά το ζήτημα της ακρίβειας. Το δεύτερο μισό είναι πολιτικά «καθαρό». Ούτε εκλογές υπάρχουν ούτε εσωκομματικές διαδικασίες σε κανένα κόμμα, ούτε άλλος ανασχηματισμός αναμένεται. Όλο το ενδιαφέρον θα είναι στραμμένο στο τι θα πράξει και πώς η κυβέρνηση και βέβαια στο πώς θα αντιδράσει και τι θα αντιπροτείνει η αντιπολίτευση.
Συνεπώς, η Νέα Δημοκρατία έχει μία και μόνο υποχρέωση στο εξής, να κυβερνήσει. Εφόσον δείξει ότι μπορεί να το κάνει αυτό με τρόπο αποτελεσματικό -και εφόσον η αντιπολίτευση συνεχίσει στο ίδιο λαθεμένο μονοπάτι-, ο δρόμος για την πρωτιά στις επόμενες εκλογές θα ανοίξει από μόνος του, υπό προϋποθέσεις ίσως ακόμα και για την αυτοδυναμία. Κυβερνάω σημαίνει αντιμετωπίζω τις προκλήσεις τις οποίες γεννά η καθημερινότητα, που είναι από τις επιπτώσεις των γεωλογικών φαινομένων στις Βούτες Ηρακλείου μέχρι τις συνέπειες από τη δασμολογική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Σημαίνει όμως και αντιμετωπίζω τις μεγάλες προκλήσεις που έχει μπροστά της η χώρα, πολλές εκ των οποίων συνιστούν παθογένειες δεκαετιών. Το χωροταξικό-πολεοδομικό είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική αυτών, με πολλές πτυχές. Αν δεν ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο με την εκτός σχεδίου δόμηση, τα εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα, το Κτηματολόγιο, το Δασολόγιο, τις καταπατημένες εκτάσεις, τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό, πώς θα μπορέσει να προσελκύσει η χώρα σοβαρούς Έλληνες και ξένους επενδυτές ακινήτων, μικρούς και μεγάλους;
Η αξιολόγηση των δημόσιων υπηρεσιών ξεκινά προσεχώς με έναν καινοτόμο τρόπο, ενώ όσον αφορά ειδικά τους δασκάλους και καθηγητές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε προ ημερών κάτι που δεν έχει ξανακουστεί: «Εάν κάποιος αρνείται επί της αρχής να αξιολογηθεί, δεν πρέπει να έχει θέση στο δημόσιο σύστημα Εκπαίδευσης». Κύριος στόχος της αξιολόγησης στο Δημόσιο, ωστόσο, είναι να οδηγεί σε καλύτερη και πιο αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών Υγείας, καλύτερη εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, πιο γρήγορη και αποτελεσματική εξυπηρέτηση του πολίτη και των επιχειρήσεων από τις δημόσιες υπηρεσίες. Έστω και ψήγματα αυτών πρέπει να δουν εμπράκτως οι χρήστες των υπηρεσιών αυτών μέσα στην επόμενη διετία.
Μεγάλη πρόκληση είναι και να αυξηθεί το αποτύπωμα Ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών και επενδυτών στην ελληνική οικονομία, να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον για περισσότερες και μεγαλύτερες επενδύσεις, που θα οδηγήσει με τη σειρά του σε αύξηση της απασχόλησης και βελτίωση των απολαβών. Είναι, βεβαίως, να φανεί στην πράξη η επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης – ένα ζητούμενο δεκαετιών, που είναι δεδομένο ότι και τον απλό πολίτη ταλαιπωρεί και λειτουργεί αρνητικά στη δημιουργία ενός ευνοϊκού επιχειρηματικού και επενδυτικού περιβάλλοντος. Είναι, επίσης, η λειτουργία, επιτέλους, της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η βελτίωση της συχνότητας και της ποιότητας όλων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και αν μη τι άλλο η επίλυση του στεγαστικού προβλήματος, πριν αυτό εξελιχθεί σε στεγαστική κρίση.
Δύο ολόκληρα χρόνια χωρίς καμία εκλογική αναμέτρηση θα αργήσουν να ξαναβρεθούν. Το ’27 έχουμε εθνικές εκλογές, το ’28 αυτοδιοικητικές, το ’29 ευρωεκλογές, το ’31 (αν υποθέσουμε ότι πάμε σε σταθερούς εκλογικούς κύκλους) πάλι εθνικές. Από το φορολογικό μέχρι την εκτός σχεδίου δόμηση και από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μέχρι την εξωτερική πολιτική, οι αποφασιστικές τομές σε μείζονα θέματα που χρονίζουν έχουν συχνά και πολιτικό κόστος, το οποίο δύσκολα αναλαμβάνει κανείς με κάλπες στον ορίζοντα. Η ώρα των δύσκολων αποφάσεων και των μεταρρυθμίσεων σε βάθος είναι τώρα.
Εφημερίδα Απογευματινή
